Ողջոյն Օսման Քաւալային եւ բոլոր քաղբանտարկեալներուն

Օրե­րը այնպէս բե­րին եւ Թուրքիոյ մէջ կարգ մը անուններ տի­րող անար­դա­րու­թեան խորհրդա­նիշը դար­ձան։ Առա­ջին հեր­թին կա­րելի է յի­շել Եդե­սիոյ մէջ անար­դա­րու­թեան դէմ յա­մառ պայ­քար մղող մայր ու որ­դի Շե­նեաշար­նե­րը։ Անոնք ամէն օր իրենց մատ­նուած անի­րաւու­թեան դէմ ար­դա­րու­թիւն պա­հան­ջով բո­ղոքի ցոյց կը կա­տարեն քա­ղաքի դա­տարա­նի մուտքին։

Իս­կոյն կը յի­շենք նաեւ անար­դար վճիռ­նե­րով աւե­լի քան վեց տա­րի է որ ազա­տազրկո­ւած քա­ղաքա­կան գոր­ծիչ մը յան­ձին Սե­լահատ­տին Տե­միր­թա­շի։ Տե­միր­թաշ փաս­տա­բան­նե­րու մի­ջոցաւ բան­տախցի­կէն ու­ղարկած պատ­գամնե­րով կը ցնցէ երկրի քա­ղաքա­կան օրա­կար­գը։

Խորհրդան­շա­կան անուն մըն է դար­ձեալ գոր­ծա­տէր ու հա­սարա­կական գո­ծիչ Օս­ման Քա­ւալա։ Ան ալ բո­լորո­վին ան­հիմն մե­ղադ­րանքնե­րու ու զրպար­տութիւննե­րու հե­տեւան­քով դա­տապար­տո­ւած է ցմահ բան­տարկու­թեան։ Ցկեանս բան­տարկու­թիւնը Թուրք պատ­ժա­կան օրէն­քի մէջ ծան­րա­գոյն պատ­ժա­միջոցն է։ Իրեն վե­րագ­րո­ւած բո­լոր մե­ղադ­րանքնե­րը վե­րացա­կան են եւ զուրկ փաս­տե­րէ։ Բո­լորը գի­տեն թէ Քա­ւալա բան­տը կը մնայ ոչ թէ գոր­ծած յան­ցանքնե­րուն, այլ նա­խագահ Էր­տո­ղանի վրի­ժառու­թեան թի­րախը ըլ­լա­լուն հա­մար։

Այս առու­մով իր անու­նը յա­ճախ կը նշո­ւի քա­ղաքա­կան վեր­լուծա­բան­նե­րու կող­մէ։ Այստեղ ու­շադրու­թեան կ՚ար­ժա­նանայ պարզ երե­ւոյթ մը։ Բո­լորն ալ անոր են­թարկո­ւած անար­դա­րու­թիւնը շեշ­տե­լու պա­հուն կա­րիքը կը զգան «իր կար­ծիքնե­րը չբաժ­նե­լով հան­դերձ» նա­խադա­սու­թիւնով խօս­քի սկսե­լու։ Մարդ ակա­մայ կը մտա­ծէ թէ ուրկէ՞ կը ծա­գի նման վե­րապա­հու­թեան մը կա­րիքը։

Քա­ւալա իր բնազ­դով բա­ւակա­նին զուսպ անձ մըն է։ Շա­տախօս չէ եղած եւ պո­ռոտա­խօս եր­բեք։ Ան իր դիր­քո­րոշու­մը ցու­ցա­բերած է գոր­ծով, այլ ոչ թէ խօս­քով։ Իր հիմ­նած «Անա­տոլու Քիւլթիւր» ըն­կե­րու­թիւնը վեր­ջերս հրա­պարա­կեց այդ ըն­կե­րու­թեան 20-ամեայ գոր­ծունէու­թեան մա­սին տե­ղեկա­գիր մը։ Այդ տե­ղեկագ­րի մէջ տեղ գտած նիւ­թե­րը ոչ թէ քա­ղաքա­կան, այլ ըն­կե­րային ու մշա­կու­թա­յին բնոյթ ու­նին։ «Անա­տոլու Քիւլթիւր» անցնող ժա­մանա­կահա­տուա­ծին մէջ զբա­ղած է մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գի պահ­պանման, մայ­րե­նի լե­զու­նե­րու գոր­ծա­ծու­թեան ազա­տու­թեան եւ տար­բեր մշա­կոյթնե­րու ներ­կա­յաց­ման ու­ղո­ւած մի­ջոցա­ռումնե­րով։

Հա­մարեա բո­լորն ալ մտա­ւորա­կան բարձր մա­կար­դա­կի այդ նա­խաձեռ­նութիւննե­րէն ո՞ր մէ­կուն դէմ առար­կութիւն ու­նին ար­դեօք «իր կար­ծիքնե­րը չբաժ­նե­լով հան­դերձ» նա­խադա­սու­թիւնով խօս­քի սկսող­նե­րը։

Դժո­ւար չէ կռա­հել թէ այդ նա­խադա­սու­թիւնը ինքնա­պաշտպա­նու­թեան հա­մար գոր­ծա­ծուած կան­խա­միջոց մըն է միայն։ Մար­դիկ կը զգու­շա­նան ար­դարնե­րուն զօ­րակ­ցե­լէ, խու­սա­փելով այն վտան­գին դէմ, իրենք ալ կրնան նոյն մե­ղադ­րանքին մատ­նո­ւին։

Եկէք մենք բա­ցառո­ւինք այդ զան­գո­ւածէն եւ ամե­նայն յստա­կու­թեամբ պաշտպա­նենք ար­դա­րու­թիւնը։ Ինչպէս վե­րեւ ալ նշած էինք Օս­ման Քա­ւալա շա­տախօս մը չէր։ Իր կար­ծիքնե­րը կը ցո­լանան ար­տադրած գոր­ծե­րով միայն։ Եւ այդ գոր­ծե­րու բո­լորն ալ մե­զի հա­մար խիստ ար­ժէ­քաւոր են։ Հե­տեւա­բար առանց վե­րապա­հու­թեան պի­տի պաշտպա­նենք Քա­ւալան, Տե­միր­թա­շը, Քո­զաղաչ­լըն, Մըզ­րաքլըն, Չիղ­տեմ Մա­թերը կամ Մի­ճել­լա Եափը­ճըն եւ իրենց նման հա­զարա­ւոր քաղ­բանտար­կեալ­նե­րը։

Ամա­նորի այս առա­ջին յօ­դուա­ծը ձօ­նենք իրենց եւ բա­րի գոր­ծի հա­մար պատ­ժո­ւած բոլորին։

[email protected]