Soru güzel!
Ama tehlikeli de…
Sahi, o öfkenin ulaşacağı adreste ne var?
Kim var?
Peki, o öfke o adrese ulaştığında ne olacak?
Ne değişecek?
Kim zarar görecek?
Ya da ne!
Garip ama, istisnasız hepimiz öfkeliyiz!
Daha çok birbirimize karşı…
Ama illa ki bir şeylere karşı…
Belki hayat’a karşı…
Ya da yaşananlara karşı…
Karşı durulamayan adaletsizliklere karşı…
Yaşanan zulme karşı…
Hak etmediklerimize karşı…
Hak ettiklerimizin yokluğunu bizlere yaşatanlara karşı…
O öfkenin adresinde sadece bizler yokuz!
Diğerleri mi?
Her birimizin OY’ları ile Ceylan Derisi koltuklara oturan vekillerimize bakın!
Sahi onlara baktığınızda ne görüyorsunuz?
Küfür…
Yumruklaşma…
Sataşma…
Atışma…
Tehdit…
Peki, konuşabiliyorlar mı?
Ya topluma örnek olabiliyorlar mı?
Tamam da, uzlaşı adına yan yana gelebiliyorlar mı?
Haklısınız, aynı soruyu ben de soruyorum kendi kendime!
Peki, toplumu yönetenlerin CV’sinde yer alan bunca “meziyet” (…!!!...) topluma ne kadar yansıyor dersiniz?
Yansımıyor!
O yüzden de fark edemiyoruz bile!
Neyi mi?
Öfkelerimizin ilerlediği yolun sonunda bir uçurum var…
Hepimizin kavga dövüş ilerlediği bir uçurum!
Birimizden birinin düşeceği bir uçurum!
Belki de hepimizin içine yuvarlanacağı bir uçurum!
Dibi karanlık, çıkışı imkânsız bir uçurum!
Abarttım mı?
Yok!
Az bile söyledim…
En büyük örnek de, Kütahya’daki Kürt Kökenli işçilere yönelik son linç girişimiydi belki de…
Olay nasıl mı olmuş?
Biri çıkıp, şantiyedeki işçilerin bölücü terör örgütü bayrağı açtığını yaymış kentte…
Ardından da ilk domino taşına usulca dokunmuş!
Ve fısıltı gazetesi de iyi çalışmış…
Bu haber kulaktan kulağa akmış…
Akarken nehre dönüşmüş…
Öyle ki, önünde ne var ne yok, sürüklemiş…
Sonrasında mı?
Söylentiler üzerine ilçe halkı işçilerin bulunduğu şantiyeye gitmiş…
Öfkeleriyle…
İntikam soluyan nefesleriyle…
İstedikleri mi?
İşçileri linç etmek… !!!
Edememişler… !!!
Ama Şantiyeyi ateşe vermişler… !!!
Ardında da öfkelerinin ateşinde slogan atmışlar… !!!
İşçiler mi?
Polis kıyafeti giydirilerek ilçeden kaçırılmışlar!
Yani, size burada “ekmek” yok denmiş!
Ne güzel “çözüm” !!!
Evet…
Jandarma ve polislere rağmen yaşananlar bunlar…
Eldeki fotoğraf!
Eldeki son Türkiye fotoğrafı!
Peki, farkında mıyız yaşananların?
Ya yaşananların esaretindeki öfkelerimize teslim oluşlarımızın…
O esaret bizi yok ediyor!
UYANIN!
Tamer Yazar
Editor - Kent Gazetesi
Antakya
