Ընտրութեան առաջին փուլին ընդառաջ

Կառա­վարու­թեան բո­լորո­վին կա­մայա­կան որո­շու­մով մը աւե­լի քան ինը տա­րիներ յե­տաձ­գած հա­մայնքա­յին հաս­տա­տու­թիւննե­րու վար­չութիւննե­րու ընտրու­թիւնը վեր­ջա­պէս կը կա­տարո­ւի։

Եր­կար տա­րիներ սպա­սուած նոր կա­նոնագ­րութիւ­նը ակնկա­լու­թիւննե­րէն բա­ւակա­նին հե­ռու մնաց։ Այս իրո­ղու­թիւնը հաս­տա­տելով հան­դերձ, ճիշդ ալ Պատրիարքական ընտրու­թեան նման ըն­թացքով մը նա­խընտրո­ւեցաւ հա­մակեր­պիլ պե­տու­թեան թե­լադ­րանքին։

Զար­մանքով եւ այ­պա­նելով կը տեսմնենք թէ Թուրքիոյ հայ հա­մայնքը իր եր­բե­ւիցէ տե­ղեակ եղած թե­րու­թիւննե­րը սրբագ­րե­լու հա­մար բո­լորո­վին ան­պատրաստ մնաց։ Իշ­խա­նու­թիւննե­րը կը պար­տադրեն մին­չեւ տա­րեվերջ ընտրու­թիւննե­րը աւար­տին բե­րել։ Բո­լորս տե­ղեակ ենք որոշ հաս­տա­տու­թիւննե­րու վար­չութեանց մատ­նո­ւած վի­ճելի ըն­թացքին։ Միւս կող­մէ լրջօ­րէն կը դժուարա­նանք Այ­լընտրան­քա­յին ցան­կեր պատ­րաստե­լու։ Յայտնի է որ հա­մայնքա­յին վար­չա­կար­գը դար­ձեալ գոր­ծի լծո­ւած է սո­վորա­կան դար­ձա­ծը շա­րու­նա­կելու հա­մար։ Ըստ երե­ւոյ­թի եթէ նոյ­նիսկ ցան­կեր պի­տի ըլ­լան, այդ ցան­կե­րը հե­ռու են «այ­լընտրան­քա­յին» հա­մարո­ւելէ։ Բե­մին վրայ կը տես­նենք այնպի­սի անուններ, որոնք հե­ղինակն են եր­կար տա­րինե­րու սխալ ըն­թացքնե­րուն։

Այ­սօր մեր առ­ջեւ առա­ջին ընտրու­թեան հա­մար ճշդո­ւած է 16 Հեկ­տեմբեր թո­ւակա­նը։ Այդ օր Իս­թանպու­լի երկրորդ ընտրաշրջա­նի բնա­կիչ մօտ 18 հա­զար հա­յեր իրենց ձայ­նե­րով պի­տի ճշդեն Օր­թա­գիւղ թա­ղի Սուրբ Աս­տո­ւածա­ծին եկե­ղեց­ւոյ եւ Թարգման­չաց Վար­ժա­րանի նոր վար­չա­կազ­մը։ Այս պաշ­տօ­նին հա­մար պի­տի կա­յանայ մրցակ­ցութիւն մը եր­կու խումբե­րու մի­ջեւ։ Առա­ջինը ար­դէն իսկ գոր­ծող կազ­մին Պատ­րիար­քա­րանի թե­լադ­րանքով աւել­ցո­ւած քա­նի մը նոր անու­նե­րով ճշդո­ւած է։ Իսկ անոնց դի­մաց կայ «Կա­պոյտ ցանկ» անու­նով ներ­կա­յացող ընդդի­մադիր նոր ցանկ մը։

Այստեղ բուռն մրցակ­ցութեան ետին կայ ան­հա­տական հա­շուե­յար­դար մըն ալ։ Իրենք զի­րենք հա­մայնքի խե­լամիտ­նե­րը հա­մարող խմբակ մը եր­կար ժա­մանա­կէ ի վեր ան­հանգիստ էին այժմու թա­ղակա­նու­թեան ատե­նապետ Իս­քենտեր Շա­հին­կէօզի յա­ւակ­նոտ վար­քէն։

Թա­ղակա­նու­թիւնը վեր­ջին եր­կու տաս­նա­մեակ­նե­րու ըն­թացքին իր ար­ձա­նագ­րած յա­ջողու­թիւննե­րով տի­րացաւ նաեւ նիւ­թա­կան լուրջ կա­րողու­թիւննե­րու։ Այս էր որ ատե­նապետ Շա­հինկէօզը դուրս բե­րաւ իր հա­մեստ գոր­ծի­չի կեր­պա­րէն եւ զայն դրաւ բա­րերար­նե­րու խմբա­կին դէմ նոր ուժ մը ներ­կա­յաց­նող ան­հա­տի մը դիր­քին։ Այս էր որ անըն­դունե­լի թո­ւեցաւ եր­կար տա­րինե­րէ ի վեր այդ դիր­քը պա­հող­նե­րուն հա­մար եւ որո­շեցին գա­հըն­կէց ընել իր ձեռքբե­րումնե­րով մեծ գնա­հատան­քի ար­ժա­նացած պա­րոն Շա­հին­կէօզը։

Տա­կաւին մեր յի­շողու­թիւննե­րուն մէջ թարմ է հայ­կա­կան մա­մու­լի էջե­րուն վրայ «Արե­ւը այս առ­տու Օր­թա­գիւ­ղէն ծա­գեցաւ» խո­րագիր­նե­րը։ Այ­սօր այդ բո­լորը եղած են ան­ցուկ ու մոռ­ցուկ։

Այս պա­հուն Կա­պոյի ցան­կի թեկ­նա­ծու­նե­րուն հա­մար մեծ առիթ մըն է ­ հա­սարա­կու­թեան մէջ հետզհե­տէ ծա­ւալող փո­փոխու­թեան կա­րիքը։ Բայց դժբախ­տա­բար ներ­կայ վի­ճակը այդքան ալ յոյս չի ներշնչեր հիմ­նա­կան ու էական բա­րեփո­խու­մի մը հա­մար։ Միայն մէկ բա­նը մխի­թարա­կան կրնայ ըլ­լալ, որն է ընտրու­թեան զան­գո­ւածա­յին մաս­նակցու­թիւնը։ Եթէ նկա­տի ու­նե­նանք որ պոլ­սա­հայ հա­մայնքը ան­ցեալին միշտ ալ նա­խընտրած էր նա­խապէս ձե­ւաւո­րուած եւ հա­մաձայ­նո­ւած միակ ցան­կով մը ընտրու­թեան եր­թալ, այ­սօր եր­կու ցան­կե­րու առ­կա­յու­թիւնը ան­գամ ինքնին կա­րեւոր ձեռքբե­րում մը կա­րելի է հա­մարել։

[email protected]