Ընտրութիւն յոյսի եւ հիասթափութեան միջեւ

Հասած ենք եզին պո­չի բրդե­լու պա­հուն։ Չենք գի­տեր թէ ինչ տե­սակ ապ­րումի մը հե­տեւան­քով գո­յացած է այս ասա­ցուած­քը, որ ինքնին կը բնու­թագրէ խո­չըն­դո­տի մը եր­կար քաշքշուքնե­րէ ետք աւար­տին հաս­նե­լու պա­հը։ Կար­ծել կու տայ թէ եր­կու հա­կառա­կորդներ մէ­կը կառ­չած է եզան կո­տոշ­նե­րուն, իսկ միւ­սը պո­չին ամէն մէ­կը դէ­պի իր կողմ կը քա­շէ խեղճ անա­սու­նը մին­չեւ որ ան­դի­մանա­լի պոռչտու­քի մէջ եզան պո­չը պո­կուի եւ քաշքշու­քը վերջ գտնէ։

Ինչպէս նա­խորդ բազ­մա­թիւ ընտրու­թիւններ այս ան­գամ ալ եզը նման օրի­նակի մէջ կը նկա­րագ­րէ մեզ։ Եկած հա­սած ենք խիստ տգեղ ընտրար­շա­ւի մը աւար­տին։ 31 Մար­տին ժո­ղովուրդը իր ձայ­նը պի­տի գոր­ծա­ծէ եւ ապա բո­վան­դակ եր­կիր շունչերս բռնած պի­տի սպա­սենք ար­դիւնքնե­րու յայ­տա­րար­ման։ Իսկ ի՞նչ է եղա­ծը։ Ճշդո­ւած պի­տի ըլ­լայ յա­ռաջի­կայ հինգ տա­րինե­րու ըն­թացքին քա­ղաք­նե­րու ընտրո­ւած վա­րիչ­նե­րը։ Վար­չա­կար­գի առու­մով իշ­խա­նափո­խու­թիւն մը չէ նա­խատե­սուա­ծը։ Սա­կայն Էր­տո­ղանի կա­ռավա­րու­թիւնը օգուտ ակնկա­լած է այս շրջա­նային վար­չութիւննե­րու ընտրու­թիւննե­րը կե­նաց ու մա­հու խնդի­րի վե­րածե­լու մէջ։

Նոյ­նիսկ կա­ռավա­րու­թեան ան­մի­ջական ջա­տագով ըլ­լա­լով ներ­կա­յացող Ազ­գայնա­կան կու­սակցու­թեան պե­տը խնդրի լրջու­թիւնը շեշ­տե­լու հա­մար ար­տա­սանեց «Ան­դունդէն առաջ վեր­ջին ել­քը» բա­ցատ­րութիւ­նը։ Ան­շուշտ նման հաս­տա­տում մը լսե­լով պէտք էր հարց տալ թէ դուք այդ ի՞նչ գոր­ծե­ցիք որ եր­կի­րը բե­րած էք ան­դունդի մը շե­մին։ Ան­շուշտ ոչ ոք հար­ցուց այս մա­սին։ Իրաւ ալ այդ ի՞նչ պէտք է եղած ըլ­լայ որ ընտրու­թիւնը կորսնցնե­լով եր­կիր մը ան­դունդը գլո­րի։ Կար­ծես թէ անի­մաստ է այս հար­ցումին վրայ ծան­րա­նալ։ Բո­լորս գի­տենք, որ գոր­ծող կա­ռավա­րու­թիւնը իր վրայ պաշ­տօն հա­մարած է երկրիին տնտե­սական քայ­քա­յու­մը։ Դժբախ­տութիւննե­րը խիստ երե­ւելի ձե­ւով իրա­կանա­ցած են։ Տե­սանե­լի էր թէ դէ­պի ուր պի­տի տա­նի Եւ­րո­միու­թեան առա­ջար­կած հո­ղամ­շակման ռազ­մա­վարու­թիւնը։ Տե­սանե­լի էր թէ ինչ հե­տեւանք պի­տի ու­նե­նայ ար­հեստա­կան հունտե­րու գոր­ծա­ծու­թիւնը։ Ինչպի­սի ան­պա­տեհու­թիւններ կը պա­հէ սնունդնե­րու ծի­ներուն հետ խա­ղալ եւ այ­լա­սերած նոր ու անբնա­կան միրգ ու բան­ջա­րեղէն աճեց­նե­լը։

Այս բո­լորը իրենց հե­տեւանքնե­րով իսկ ծա­նօթ էին երկրի վա­րիչ­նե­րուն։ Բայց անոնք նա­խընտրե­ցին գոր­ծադրել իրենց պար­տադրո­ւածը եւ հի­մա ալ կ՚ապ­րինք այս երկրի աւան­դա­կան տնտե­սու­թեան կա­րեւո­րագոյն յատ­կութիւննե­րէն, հո­ղագոր­ծութե­նէն եւ անաս­նա­բու­ծութե­նէն զրկուելու մի­ջավայ­րը։

Կաս­կած չկայ, որ ընտրու­թեան յա­ջոր­դող ժա­մանակ­նե­րուն եր­կի­րը դէմ­հանդի­ման պի­տի մնայ նոր ճգնա­ժամի մը հետ եւ այս մէկն ալ բա­ւական սուղ պի­տի ար­ժէ կա­ռավա­րու­թեան հա­մար։ Ու­րեմն վախ ու սար­սա­փը ոչ թէ երկրի կա­յու­նութեան մա­սին է, այլ ընդհան­րա­պէս իշ­խող կա­ռավա­րու­թեան յա­րատե­ւու­թեան մա­սին։ Շա­տեր ար­դէն հիաս­թա­փուած մտա­դիր են ընտրու­թեան սնտուկնե­րուն չմօ­տենալ, բայց միւս կող­մէ ընդդի­մադիր­նե­րը ժո­ղովուրդը ամէն գի­նով կը խրա­խու­սեն ընտրու­թեան մաս­նակցե­լու։

Շրջա­նային վար­չութիւննե­րու ընտրու­թիւնը ան­գամ մը եւս ճա­կատում ստեղ­ծած է երկրի քա­ղաքա­կան հրա­պարա­կին վրայ, որուն ար­տա­ցոլա­ծու­մը կը թա­փան­ցէ նաեւ ժո­ղովուրդին։

Մէկ բան որ յստակ է իշ­խա­նու­թեան ձայ­նե­րու նո­ւազու­մը յոյ­սի նոր ալիք մը պի­տի ստեղծէ, իսկ հակառակը հիասթափութեան ալ աւելի խորացումը։

[email protected]