‘Hasmigyan Bduydner’ yarışmasından seçmeler (3)

Lübnan’a doğru

İzabel Dimdik

Ben İzabel Dimdik. On yaşındayım. Samatya Anarat Hığutyun Okulu 5. sınıf öğrencisiyim. Ailem 2013 yılında Lübnan’dan Türkiye’ye göç etti. Ben ise Türkiye’de, İstanbul’da doğdum.

Büyükannem, ablam ve akrabalarım hâlâ Lübnan’da yaşıyorlar. Sık sık Lübnan’a, topraklarımızı ziyarete gidiyoruz. En son iki yıl önce Lübnan’a gittik, çünkü ablam evlenecekti. Annem, babam ve ben tüm hazırlıkları yaptık, alışverişleri tamamladık ve uçakla yola çıktık. Yolculuğumuz bir buçuk saat sürdü.

2018 yılında ise büyük ablam ve annemle Mar Şarbel Kilisesi’ne gittik. Beş yaşındaydım ama o günleri çok iyi hatırlıyorum. Mar Şarbel bir azizdir. Her tür mucizeyi gerçekleştirmiştir. Halk o kiliseyi ziyaret eder ve dilek diler. O dönemde bir süre okula da gittim ve Paskalya’yı kutladık. Ben o şenlikte tavşan kılığına girdim.

Doğuş Bayramı’ndan sonraki 40. günde insanlar kilisede ayin yapar, mum yakarlar. Yakılan ilk mumun aleviyle ateş yakarlar ve ateşin etrafında dönerler, ‘Hayr Mer’ duasını söyleyerek dilek dilerler.

Tüm kiliseler, adını taşıdıkları azizlerin isim günlerinde ayin yapar, sonra kurban eti dağıtırlar.

Bu geziler bana üzüntü verir. Oraya gittiğimde buraları, buraya döndüğümde oraları özlerim. Bu anılarımı hiç unutmayacağım. Büyüyüp çocuk sahibi olacağım ve onlara da anlatacağım.

Keşke gözümü kapatıp açsaydım, bir orada bir burada olsaydım.

Fakat her şeyden önce dünyada dayanışmanın hâkim olmasını isterim.

(Yazının Ermenice orjinali için: Դէպի Լիբանան )

Dizinin diğer makaleleri için:  ‘Hasmigyan Bduydner’ yarışmasından seçmeler (2) ;  'Hasmigyan Bduydner' yarışmasından seçmeler (1)