2019-ի վերջին յօդուածն է, որ կը կարդաք «Մենք ու Մերոնք» սիւնակի վրայ։ Տարուայ հաշուով վերջակէտ մը, որուն նոր տողը պիտի սկսի յառաջիկայ տարուայ առաջին օրերուն։ Սովորութիւն է տարուայ աւարտին յետադարձ ակնարկով մը գնահատել անցնող օրերու պարգեւածն ու խնայածը։ Չէ որ ամէն տարի, թէ բերածներ եւ թէ տարածներով կը յիշուի։ Տարածներու կսկիծը միշտ աւելի ծանր կը կշռէ, քան բերածներու ուրախութիւնը։
Սկսելով ընկերութեան փոքրագոյն բջիջէն՝ ընտանիքէն, հետզհետէ ընդլայնելով եթէ դիտենք 2019-ի հաշուեյարդարը, պիտի տեսնենք մեծագոյն ուրախութեան մեկնակէտը, որ սկիզբ առաւ այս տարուայ մէջ եւ հունձքը պիտի տայ գալ տարուայ առաջին կիսամեային, երկու շունչով եւս բազմացնելով մեր գերդաստանը։
Գալով ընդարձակ ընտանիքին, այդ ուրախութիւնը արդէն իսկ վայելեցինք Արամիկի գալուստով։ Ունէինք կսկիծի բաժին ալ։ Մեր մեծ ընտանիքէ ներս բոլորիս սիրելին Սիլվան պարտուեցաւ անողոք հիւանդութեան, խոր սուգի մատնելով բոլորս։
Համայնքային առումով դարձեալ ուրախութիւններն են, որ յիշատակման արժանի պիտի ըլլան։ Այս հանգրուանին պիտի չուզենք պատրիարքի ընտրութեան Նախաձեռնարկ Մարմնի անճարակութիւններուն կամ թեկնածուներու ինքնակեդրոնութեան մասին աւելի խօսիլ։ Արդիւնքով պիտի բաւարարուինք եւ ուրախանանք թէ աւելի քան 12 տարուայ բացակայութենէ ետք վերջապէս Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարքական աթոռին բազմած է ընտրեալ Պատրիարք Սահակ Բ.։
Ներհամայնքային կեանքի մէջ յիշարժան տխուր եղելութիւնը Սուրբ Փրկիչ Հիւանդանոցի հոգաբարձութեան ատենապետ Պետրոս Շիրինօղլուի Կեդրոնական Վարժարանի դէմ անիմաստ ցեխարձակման փորձը եղաւ։ Բայց ինչպէս կ՚ըսէ ժողովրդական արածը «Չկայ չարիք առանց բարիքի»։ Նման զրպարտութենէ ետք զօրակցութեան հրաշալի շարժում մը մեկնարկեց վարժարանի եւ խնամակալութեան կողքին, որուն ազդեցութիւնները կը տեւեն մինչեւ օրս։
Անցնող տարին անգամ մը եւս ապացուցեց պոլսահայութեան կարողութիւններն ու անճարակութիւնները։ Ամբողջ համայնք ըլլալով ճարահատ դիտեցինք քանի մը չարամիտներու բեմադրած դաւադրութիւնը, իսկ միւս կողմէն ունեցանք պարծանքի առիթ բազում երեւոյթներ։
Եթէ 2019 ծննդեան 150 ամեակն էր մեծն Կոմիտասի, այդ յոբելեանը ամենափայլուն կերպով յիշատակող գաղութը եղաւ դարձեալ Պոլիսը։
Քանի որ խօսեցանք Պոլսոյ մասին, կ՚արժէ յիշել այս քաղաքի շրջանային վարչութեան ընտրութիւնները։ Իշխանութիւնը չէր հանդուրժած Իսթանպուլը կորսնցնելու եւ անհիմն պնդումներով չեղեալ համարած էր կատարուածը։ Քանի մը ամիս անց շատ աւելի ծանր պարտութիւնով մը Էրտողանի իշխանութիւնը հարկադրուեցաւ այս մեծ քաղաքի վարչութիւնը զիջել ընդդիմութեան։
Երկրի օրինակով եթէ քննենք, անցնող տարին պիտի յիշուի իշխանութեան վարկազրկման կողքին բովանդակ բնակչութեան շունչը կտրող սղաճով ու տնտեսական ճգնաժամով։ Պէտք է վրան բարդել պատերազմի բնոյթով զարգացումները, խօսքի եւ արտայայտութեան իրաւունքի դէմ կառուցուած պատնէշները եւ հետզհետէ ծաւալող գործազրկութիւնն ու աղքատութիւնը։
Հրապարակի վրայ տեղադրուած տօնածառով Երեւան անգամ մը եւս ապացուցեց, թէ փոքրիկ ու աղքատ երկիր ըլլալը երբեք ու երբեք արգելք մը չէ սեփական ժողովուրդին ապագայի նկատմամբ մեծ ակնկալութիւններ սնուցանելուն։ Հայաստանի քաղաքացին արդէն գիտէ թէ յառաջիկայ տարին աւելի լաւ պիտի ըլլայ նախորդէն եւ այդպէս յաւիտենական։
