Դէպքեր զարմանալի վերյիշումներու պատճառ կրնան դառնալ։ Լսելով ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինեանին իր վրացի պաշտօնակցէն խնդրանքը, Թուրքիոյ նախագահին հետ հանդիպելու առիթ մը ապահովելու մասին։ Ակամայ յիշեցի Պատրիարքարանի մօտ անցեալի վեհասիրտ տեղապահ Գարեգին Արք. Պեքճիեան սրբազանը։ Ան ալ բարի միատմութեամբ խնդրած էր որ պարոն Շիրինօղլու իրեն համար ժամադրութիւն մը ապահովէ Իսթանպուլի կուսակալութենէն։ Խեղճ սրբազանը իր բարեմտութեամբ մինչեւ վերջ ալ չի կրցաւ գուշակել թէ այսքան բազմածալք դաւադրութիւն ուրկէ՞ եկած ու փաթթուած էր իր ոտքերուն։ Այսօր ալ լսելով Թուրքիոյ նախագահի այդ խնդրանքին դէմ տուած պատասխանը անգամ մը եւս կ՚ափսոսանք բարի միտքին մատնուած ճարահատութեան ականատես ըլլալով։ Բարիութիւնը ոչ միայն կեցուածք, այլ բնածին յատկանիշ է։ Այդ յատկանիշով օժտուածը չի կրնար առողջ երկխօսութիւն հաստատել չարին հետ։ Այսօրուայ դրութեամբ Թուրքիոյ նախագահը որդեգրելով ծաւալապաշտ քաղաքականութիւն, շատ հեռու է բարի յարաբերութիւններով երկխօսութենէ մը։
Արդարեւ ան իր բարոյական եղբօր նման թունաւորուած է հայատեացութեամբ եւ անդրդուելի պիտի մնայ իր կեցուածքին մէջ։ Ուրիշ բացատրութիւն մը չունի 30 տարիէ ի վեր Հայաստանի հանդէպ շրջափակում կատարող պետութեան մը ներկայացուցիչին իբրեւ այդ շրջափակումը վերացնելու համար նոր միջանցքներ պահանջելը։ Ինք է որ բոլոր միջանցքները ամուր փակած է Հայաստանի դիմաց եւ հիմա առանց ամօթ զգալու կը յանդգնի նոր միջանցքներ պահանջել։ Բայց խոստովանինք որ ինք չէ այս նիւթին մէջ մեղաւորը, այլ իրեն այդ առիթը ընդձեռող հայկական քաղաքական միտքը։
Ներկայ դրութեան մէջ պարտաւոր ենք համբերատար ըլլալ եւ սպասել, որ հակառակորդ ինք խնդրանքով ներկայանայ փակ սահմանները բանալու համար։ Թէեւ թրքական կողմը այդ մասին խնդրանքի ալ կարիք չ՚ունի, քանի որ սահմանը փակ է ոչ թէ փոխադարձ համաձայնութեան մը հետեւանքով, այլ իր միանշանակ ու միակողմանի որոշումով։ Ցանկացած պահուն եթէ քաջութիւնը ունի իր երկրի ազգայնականներու յարձակումները դիմագրաւելու, նոյն միակողմանի որոշումով կրնայ բանալ սահմանը։ Իսկ եթէ ինք արդէն պատանդ ինկած է այլ քաղաքական ուժերու ձեռքը, անիմաստ է իրմէ որեւէ բան ակնկալել։ Ճիշդ է որ Հայաստանի համար տնտեսական լուրջ դժուարութիւն կը յարուցէ շրջափակումը, բայց վերջապէս հայոց 30-ամեայ պետականութիւնը յաջողած է այդ դժուարութեան կուրծք տալ եւ գոյութիւնը պահել անցնող երեսուն տարիներու ընթացքին։ Ուրեմն այսօր ալ կրնանք շարունակել անցեալի դժուարութիւններով, պայմանաւ որ երկրէ ներս հաստատենք ժողովրդավարութեան կարգ ու կանոնը։ Իսկ այսօրուայ մեծխօսիկ հակառակորդը այդքան իսկ ժամանակ պիտի չ՚ունենայ քանի որ օրըստօրէ կը վարկազրկուի սեփական երկրի մէջ։ Հայստանի նախորդ բոլոր իշխանութիւններն ալ ունեցան բարի դրացնական յարաբերութիւններու պահանջը, բայց երբեք այդ պահանջին համար չզոհեցին ազգային արժանապատութիւնը։
Որպէս խնդրանք վարչապետէն թող զուսպ մնայ սուլթանական յաւակնութիւններ որդեգրած Էրտողանի դէմ եւ համբերէ քանի մը տարիներ եւս, մինչեւ որ Թուրքիոյ մէջ ալ հաստատուին ժողովրդավարական միտքեր, որոնցմով կարելի պիտի ըլլայ լուծել բազմաթիւ խնդիրներ։
