Cengiz Aktar

Ziyaretin temel amacı Ortodoksluk ile süregelen yapıcı ilişkileri pekiştirmek. Hıristiyanlığın iki kadim kilisesi epeydir diyalog hâlindeler. İlk somut adımlar Papa 6. Paul ile Ekümenik Patrik 1. Atenagoras’ın tarihî buluşmalarıyla atıldı. Yüzyıllar süren kopukluğu sona erdiren önemli gelişmelerdi bunlar.

Özellikle 2013’teki 180 derece savrulmadan itibaren gergin bir mecraya girmiş olan ilişki 2018’de parlamenter sistemin şark usûlü icracı ve tam yetkili başkanlık sistemine dönüşmesiyle akamete uğradı. O zamandan beri adaylık fiilen askıda. Buna karşılık, Türkiye’nin kıtanın yeni savunma ve güvenlik mimarisi SAFE’e (Security Action for Europe - Avrupa Güvenliği için Eylem Planı) dâhil olması büyük olasılık. Şimdilerde buna binaen basında, bu yolla üye olunabileceğini imâ eden, serdeden, iddia eden bir dolu görüşe tanık olsak da üyelik artık ne Brüksel’de ne de Ankara’da gündemde.

Soğuk Savaş sonrası kaosunun üstüne şimdi Gazze Soykırımı binince Batı namına ortada hiçbir kıstas, ölçü, inandırıcılık, ahlakî liderlik kalmadı. Ukrayna hassasiyetinin karşısında Gazze’deki suç ortaklığını hesap edin…

"İsrail, 1917 ve esas devletin kurulduğu 1948’den bu yana kolonize ettiği toprağa, acımasız bir nüfus mühendisliği uyarınca dünyanın dört bir yanından Musevî göç ettirerek orada asırlardır yaşamakta olan Filistinlileri kovmakla meşgul… hâla. Yalnız bu defa Batılı hükümetlerin tam desteği sayesinde gemi azıya almış durumda. “Dünyanınenahlâklıordusu” Gazze’yi yerle bir etmekle kalmıyor; işgâl altındaki Batı Şeria’da işgalciler asker eşliğinde her türlü melâneti gerçekleştiriyor."

Sınır ötesine bakmaya çalışacağım, ya da, ister istemez, sınır ötesi ile sınır içerisinin etkileşimine. Zira iri, ufak hiçbir siyasa, ABD, Çin, Rusya dâhil, tamamen başına buyruk değil, olamaz da. Türkiye gibi aklı fikri ağır sıklette olan orta sıklet bir memleket için ise asla.