Ուսուցիչները կը փափաքին կազմակերպուիլ

ԳԱՐԻՆ ՊԱԼ

[email protected]

Հայկական վարժա­րան­նե­րէ ներս վեր­ջին շրջա­նին յա­ճախ կը պա­տահին աշ­խա­տան­քէ հե­ռացումներ եւ պաշ­տօ­նի փո­փոխու­թիւններ որոնք կը մղեն մտա­ծելու ու­սուցիչ­նե­րու իրա­ւունքնե­րու նիւ­թին շուրջ։ Ու­սուցիչ մը ինչպէ՞ս պի­տի պաշտպա­նէ իր իրա­ւունքը երբ հե­ռացուի իր պաշ­տօ­նէն։ Երի­տասարդ ու­սուցիչ մը ինչպէ՞ս տե­ղեակ պի­տի դառ­նայ իր իրա­ւունքնե­րուն։ Նիւ­թեր՝ որոնք այդքան ալ յստակ չեն։ Այս մա­սին զրու­ցե­ցինք ու­սուցիչ­նե­րու հետ որոնք մատ­նանշե­ցին բա­ցակա­յու­թիւնը հաս­տա­տու­թեան մը, որ պի­տի կա­րենար զի­րենք տե­ղեակ պա­հել իրենց իրա­ւունքնե­րուն մա­սին կամ պաշտպա­նել զա­նոնք։ Իրենց հետ զրու­ցե­ցինք նաեւ պե­տական վար­ժա­րան­նե­րու եւ քօ­լէժ­նե­րու մէջ պաշ­տօ­նավա­րող իրենց պաշ­տօ­նակից­նե­րուն հետ եղած տար­բե­րու­թիւննե­րուն ու այլ ակնկա­լիք­նե­րուն մա­սին։ Բա­ւական խօ­սուն է այն պա­րագան որ մեր զրու­ցա­կից­նե­րը չու­զե­ցին յայտնել նոյ­նիսկ իրենց անուննե­րը կամ իրենց պաշ­տօ­նավա­րած հաս­տա­տու­թիւննե­րուն անուննե­րը։

Ոմն Ա- «Մար­դիկ հար­ցե­րը կը փոր­ձեն լու­ծել ծած­կա­բար»

Ինչպէս այլ հաս­տա­տու­թիւննե­րու մէջ պաշ­տօ­նավա­րող­նե­րը, այնպէս ալ ու­սուցիչ­նե­րը ան­շուշտ ու­նին բազ­մա­թիւ հար­ցեր մեր հա­սարա­կու­թեան մէջ, որ դեռ կը շա­րու­նա­կէ մնալ որ­պէս հա­մայնք։ Նախ եւ առաջ մար­դիկ հար­ցե­րը կը փոր­ձեն լու­ծել ծած­կա­բար։ Ան­շուշտ այս մէ­կը ու­նի իր ըն­կե­րա-քա­ղաքա­կան պատ­ճառնե­րը։ Մեր հա­սարա­կու­թեան մէջ ու­սուցիչ­նե­րու ամե­նամեծ հար­ցը թե­րեւս միաս­նա­բար պայ­քա­րելու հնա­րաւո­րու­թե­նէն, կազ­մա­կեր­պեալ կա­ռոյ­ցէ մը զուրկ ըլ­լա­լու կա­ցու­թիւնն է։ Այս պատ­ճա­ռով ու­սուցիչ­նե­րը երբ վռնտուին կամ մոպ­պինկի են­թարկուին՝ չու­նին հար­թակ մը ուր կա­րենա­յին պայքա­րիլ միաս­նա­բար։ Հե­տեւա­բար ու­սուցիչ­նե­րը իրենք զի­րենք ապա­հով չեն զգար։ Ակնյայտ է որ մեր վար­ժա­րան­նե­րուն մէջ պաշ­տօ­նավա­րող ու­սուցիչ­նե­րը չու­նին ար­հեստակ­ցա­կան միու­թեան (սեն­տի­քա) նման կա­ռոյց մը։ Երբ ու­սուցիչ մը անի­րաւու­թեան են­թարկուի՝ կամ կը լռէ բո­լորո­վին եւ կամ իր իրա­ւունքը կը ջա­նայ պաշտպա­նել ան­հա­տապէս, ինչ որ մեծ աղ­մուկ մը չի ստեղ­ծեր։ Չեմ կար­ծեր որ Ու­սուցչաց Միու­թիւնը ու­նե­նայ գոր­ծա­ռոյթ մը։ Ան առ­նուազն կրնայ հա­մատե­ղել ու­սուցիչ­նե­րը եւ կամ ստեղ­ծել տա­րածք մը, ուր անոնք կա­րենան քննար­կել զի­րենք յու­զող նիւ­թե­րը։

Ընդհան­րա­պէս քօ­լէժ­նե­րու մէջ կրթու­թիւնը կը մեկ­նի առեւտրա­կան նպա­տակ­նե­րէ եւ ու­սուցիչ-գոր­ծա­տու-աշա­կերտ յա­րաբե­րու­թիւննե­րը կրնան վե­րածուիլ ար­հեստա­կանի. աշա­կերտնե­րը կը դառ­նան յա­ճախորդ, իսկ ու­սուցիչ­նե­րը՝ կրթու­թիւն վա­ճառող։

Ոմն Բ- «Հար­կա­ւոր է նոր նա­խաձեռ­նութիւն մը»

Մեր հա­մայնքէն ու­սուցիչ մը երբ կը պար­տադրուի հրա­ժարե­լու՝ բա­ւարար տե­ղեկու­թիւն չու­նի իր իրա­ւունքնե­րուն մա­սին եւ չի գի­տեր թէ ուր պի­տի դի­մէ։ Կը բա­ցակա­յի այն հար­թա­կը, որ պի­տի պաշտպա­նէր կամ նե­ցուկ պի­տի ըլ­լար իրեն։ Հե­տեւա­բար մի­ջոց մը ետք կը սկսին ան­բա­ւարար դառ­նալ իր ան­հա­տական ջան­քե­րը։ Այլ է պա­րագան պե­տական վար­ժա­րան­նե­րու մէջ պաշ­տօ­նավա­րող ու­սուցիչ­նե­րուն, որոնք ու­նին միու­թիւններ։ Երբ նման հարց մը պա­տահի, միու­թիւնը նե­ցուկ կը կանգնի, փաս­տա­բան կը տրա­մադ­րէ եւ կը պաշտպա­նէ իրա­ւունքնե­րը։ Ու­նինք Ու­սուցչաց Միու­թիւն, սա­կայն ան դեր մը ու­նի՞ մեր իրա­ւունքնե­րու պաշտպա­նու­թեան մէջ։

Ոմն Գ- «Դպրո­ցի վար­չութիւ­նը ու­սուցի՞չ, թէ խա­մաճիկ կը փնտռէ»

Աշ­խա­տան­քէ հե­ռացու­մը վե­րածուած է նո­րոյ­թի մը, որ պէտք է կի­րար­կել ամէն տա­րեվեր­ջին։ Ին­չո՞ւ նո­րոյթ մըն է։ Առա­ջին հեր­թին թէ՛ պաշ­տօ­նի կո­չելու, թէ հե­ռաց­նե­լու ժա­մանակ պէտք է պա­տաս­խա­նել որոշ հար­ցումնե­րու։ Պաշ­տօ­նի կո­չելու ժա­մանակ թեկ­նա­ծուին ու­նե­ցած գի­տական եւ զգա­ցական յատ­կութիւննե­րէն դուրս, կա­րեւո­րու­թիւն կ՚ըն­ծա­յուի իր որ մէկ հա­մայնքա­յինի ազ­գա­կանը կամ բա­րեկա­մը ըլ­լա­լը։ Չեմ կրնար ըսել թէ տա­րուան մը ժամ­կէ­տով գոր­ծի ըն­դունուած ու­սուցի­չը ինքզինք ապա­հով կը զգայ։

Դպրո­ցը ամ­բողջու­թիւն մըն է։ Կա­րելի չէ առան­ձինն երե­ւակա­յել ու­սուցի­չը, ծնո­ղը, աշա­կեր­տը եւ վար­չութիւ­նը։ Եթէ խան­գա­րում մը պա­տահած է՝ ամէն ոք պէտք է ինքզինք հարցաքննէ։