Umudun umudum, yurdun yurdumdur

Canım kardeşim Hrant,
Sen beni tanımazsın ama tam 15 yıldır her 19 Ocak'ta Agos'un önünden sana seslenenlerden biriyim...

Bu yıl fiziken sana Agos'un önünden seslenemiyorum ne yazık ki. Seni ne kadar sevdiğimi, özlediğimi ve saygı duyduğumu bu satırlarla Agos'un içinden iletebiliyorum...

Canım kardeşim burada penceremize her gün bir güvercin konuyor... Yüreciği her daim pır pır... Belki de sensin o, kimbilir. Eğer sensen canım Nurhan'a ve Garabet'e selamlar olsun... 

Sevgili Çiğdem'le seni anmadığımız, sevgili Rakel'i ve çocukları konuşmadığımız gün yok gibi... İlk fırsatta Çiğdem'in peşine takılıp Rakel'in yanına gideceğimiz, seni konuşacağımız günleri iple çekiyorum. Belki de çocukluğumun o güzel lezzetlerini de tadarım...

Sevgili kardeşim senin o inanılmaz bir incelikte tanımladığın o “güvercin tedirginliği” hepimizi sardı sarmaladı.

Ama inan o tedirginlikten kurtulup her türlü kötülüğü hep birlikte yeneceğimiz, umudu ve kardeşliği doyasıya yaşayabileceğimiz bir dünyaya mutlaka ulaşacağız. Ve o gün o güzelim dünyaya doğru atılan adımlardan en onurlusu senin olacak...

İnan hiç kimseye ve hiçbir şeye inat olarak söylemiyorum...

Sen hep benim canım kardeşimsin ve hep öyle kalacaksın. 

Acıların, acım...

Umudun, umudum...

Yurdun, yurdumdur canım kardeşim

Ablan Mücellâ Yapıcı

(Bakırköy Kadın Kapalı Cezaevi)