«Դպրեվանքի Շաբաթ» կամ ալ Դպրեվանքցիներու տուն դարձը

Սուրբ Խաչ Դպրե­վան­քի Սա­նուց Միու­թիւնը խիստ գնա­հատե­լի աշ­խուժու­թիւնով թափ տո­ւած է միու­թե­նական աշ­խա­տու­թիւննե­րու։ Ծա­նօթ իրո­ղու­թիւն է, որ սա­նուց միու­թիւննե­րը հետզհե­տէ նա­հան­ջած են իրենց ստանձնած առա­քելու­թիւննե­րուն մէջ։

Հա­մայնքի ըն­կե­րային կեան­քի մէջ գո­յացաւ այնպի­սի ըն­կա­լումներ, որոնք միու­թե­նական աշ­խա­տու­թիւննե­րը կար­ծես ձե­ւով մը ար­հա­մար­հե­ցին, ու­րա­ցան անոնց իս­կա­կան ար­ժէ­քը։ Ամէն ինչ միայն ու միայն դրա­մի ու­ժով չա­փող հաս­կա­ցողու­թեան մը բնա­կան հե­տեւանքն էր այս։ Ան­ցեալին միու­թիւննե­րու վար­չութեանց մէջ ու­նե­ցած ենք այնպի­սի հե­ղինա­կաւոր ան­ձեր որոք իրենց կար­գին կ՚ար­հա­մար­հէին թա­ղական խոր­հուրդնե­րու աշ­խա­տան­քը։

Այս հա­կասա­կան երե­ւոյթնե­րու մէջ ու­րա­խու­թիւն է տես­նել թէ Դպրե­վան­քի սա­նուց միու­թիւնը մեծ գի­տակ­ցութիւ­նով լծո­ւած է միու­թեան առա­քելու­թեան պատ­շա­ճող ծրա­գիր­նե­րուն։ Անոնք նախ դպրո­ցի եր­դի­քին տակ մէկ­տե­ղեցին հին եւ նոր շրջա­նաւարտնե­րը, անոնց պար­գե­ւելով այս եզա­կի կրթօ­ճախի աւան­դա­կան ապ­րումնե­րը։ Ար­դա­րեւ շրջա­նաւարտներն ալ մեծ եռան­դով ըն­դա­ռաջե­ցին իրենց ուղղո­ւած հրա­ւէրին եւ մաս­նի­կը դար­ձան մեծ ըն­տա­նիքի մը սա­ները ըլ­լա­լու յա­տուկ տրա­մադ­րութեան։

Մա­նաւանդ գի­շերօ­թիկ վար­ժա­րան­նե­րու մէջ բա­զում են դպրո­ցական յի­շատակ­նե­րը, որոնք տա­րինե­րու ըն­թացքին ինքնա­բերա­բար կը մատ­նո­ւին որոշ մո­ռացու­մի։ Եր­բեմնի ըն­կերնե­րը, որոնք կը կար­ծէին թէ կեան­քի պայ­մաննե­րը որ­քան ալ փո­խուին, իրենց ըն­կե­րական հա­րազա­տու­թիւնը յա­րատեւ պի­տի մնայ, զար­մանքով տե­սան թէ կեան­քը ու­նի իր դառն պար­տադրանքնե­րը եւ եր­բեմնի ըն­կերնե­րը հետզհե­տէ ստի­պուած են նոր մար­տահրա­ւէր­ներ գրա­ւելու։

Ահա կեան­քի այդ պար­տադրան­քի հե­տեւան­քով ըն­կե­րական մի­ջավայ­րէն հե­ռու մնա­ցած­նե­րու հա­մար հրա­շալի առիթ մըն էին սա­նուց միու­թեան կազ­մա­կեր­պած այդ հան­դի­պումնե­րը։

Դպրե­վան­քի Սա­նուց Միու­թիւնը այժմ կը պատ­րաստո­ւի աւե­լի ծա­ւալուն յայ­տա­գիրով մը, մէկ­տե­ղել իր սա­ները։ Անոնք վար­ժա­րանի վե­րահիմ­նադրման ծի­րէն ներս ծրագ­րած են եր­կու հանգրո­ւանով մի­ջոցա­ռումներ, որ ընդհա­նուր անո­ւանու­մով մը կո­չուած է՝ «Դպրե­վան­քի Շա­բաթ»։

Այսպէս Մա­յիսի 16, 17 եւ 18-ին Ֆրան­սա, 22, 23, 24 եւ 25 Մա­յիսին ալ Թուրքիոյ մէջ կա­յանա­լիք մի­ջոցա­ռումներ։

Թուրքիոյ մի­ջոցա­ռումնե­րու մեկ­նա­կէտը կը հան­դի­սանայ Դպրե­վան­քի հիմ­նա­քարը հա­մարո­ւող Ար­մա­շի ուխտագ­նա­ցու­թիւնը։ Այս ուխտագ­նա­ցու­թեան ըն­թացքին «Ակօս»ի աշ­խա­տակից Զա­քարիա Միլ­տա­նօղ­լու պի­տի ստանձնէ խումբը առաջ­նորդե­լու եւ պատ­մա­կան տե­ղեկու­թիւններ փո­խան­ցե­լու պաշ­տօ­նը։ 23 Մա­յիսի հա­մար նա­խատե­սուած էր դպրո­ցի այ­ցե­լու­թիւն։ Այդ այ­ցե­լու­թեան ըն­թացքին կը նա­խատե­սուի դա­սարան­նե­րու մէջ շրջա­նաւարտնե­րու եւ ներ­կայ ու­սա­նող­նե­րու հան­դի­պու­մը եւ յի­շատակ­նե­րու փո­խան­ցում։ Շա­բաթ օր նոյն ծրա­գիրը պի­տի կրկնուի եւ օրուայ աւար­տին նախ­կին շրջա­նաւարտնե­րէ ցան­կա­ցող­ներ պի­տի գի­շերեն դպրո­ցի ննջա­րանը։ Յա­ջորդ օր դպրո­ցի մէջ նա­խաճա­շելէ վերջ այ­ցե­լու­թիւն պի­տի տրո­ւի Շիշ­լիի Գե­րեզ­մա­նատու­նը, ուր կը հանգչին Դպրե­վան­քի հիմ­նա­դիր Գա­րեգին Արք. Խա­չատու­րեան եւ անոր յա­ջոր­դող Շնորհք Արք. Գա­լուստեան Պատ­րիարքնե­րը։

Ապա Սուրբ Խաչ Եկե­ղեց­ւոյ մէջ պի­տի կա­յանայ Հո­գեհանգստեան Ս. Պա­տարագ, այս կա­րեւոր կրթօ­ճախի վախ­ճա­նեալ հիմ­նա­դիրի, ու­սուցիչ­նե­րու եւ աշա­կերտնե­րու հոգ­ւոյն խա­ղաղու­թեան հա­մար։

Մի­ջոցա­ռումնե­րը պի­տի աւար­տին յա­տուկ խորհրդան­շաննե­րու բաշ­խումով։

Ինչպէս վե­րեւ ալ նշած ենք, եր­բեմնի պա­տանի ըն­կերներ այս ան­գամ իրենց ըն­տա­նիք­նե­րով կրկին պի­տի մէկ­տե­ղուին պա­տանե­կան տա­րինե­րու հիւ­րընկալ եր­դի­քին տակ, որ առ­յա­ւէտ խորհրդան­շա­կան հետ­քեր թո­ղած է անոնց կեան­քին մէջ։