Սուրբ Խաչ Դպրեվանքի Մէջ Պատմուածք Գրելու Փառատօն

Թարգման­չաց Տօ­նը ամէն տա­րի կը նշո­ւի Ս. Խա­չի տօ­նին չոր­րորդ Կի­րակիին յա­ջոր­դող Շա­բաթ օրը։ Կը խորհրդան­շէ հա­յոց գի­րերու գիւ­տը, Աս­տո­ւածա­շունչի հա­յերէն առա­ջին թարգմա­նու­թիւնը, թարգման­չաց շար­ժումն ու հայ դպրու­թեան սկիզ­բը։ Սրբոց Թարգման­չաց Վար­դա­պետ­նե­րուն տօ­նը հայ ժո­ղովուրդին ամէ­նէն նո­ւիրա­կան եւ սի­րուած ազ­գա­յին-եկե­ղեցա­կան տօ­ներէն է:

Ամէն տա­րի Թարգման­չաց Տօ­նի առի­թով կը տրա­մադ­րենք շա­բաթ մը եւ այս շաբ­թո­ւան մէջ կ'իրա­կանաց­նենք զա­նազան գոր­ծունէու­թիւններ, այս տա­րի ալ վար­ժա­րանիս եր­դի­քին ներ­քեւ Թարգման­չա­ցի տօ­նակա­տարու­թիւննե­րու շար­քէն ներս 16 Հոկ­տեմբեր Չո­րեք­շաբթի, 5 երկրոր­դա­կան վար­ժա­րան­նե­րու սա­ներու մաս­նակցու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցաւ` լե­զուի ու մտքի մշակ­նե­րէն Զա­ւէն Պի­պէռեանի ան­մահ յի­շատա­կին ձօ­նուած Պատ­մո­ւածք Գրե­լու Փա­ռատօն մը։

Ամէն մէկ վար­ժա­րան սոյն փա­ռատօ­նին մաս­նակցե­ցաւ 3 պատ­մո­ւած­քով, ըն­դա­մէնը 15 աշա­կերտնե­րով: Աշա­կերտնե­րու կող­մէ հա­յերէ­նով հե­ղինա­կուած պատ­մուածքնե­րու սրբագ­րութիւննե­րը կա­տարուեցան իրենց հա­յերէն լե­զուի ու­սուցիչ­նե­րու կող­մէ: Ապա սա­ները իրենց ձե­ռագ­րով գրած պատ­մո­ւածքնե­րը ու­ղարկե­ցին վար­ժա­րանս: Որ­պէս ան­մո­ռանա­լի յի­շատակ վար­ժա­րանիս կող­մէ պատ­րո­ւաս­տո­ւեցաւ գրքոյկ մը, որուն մէջ ամ­փո­փուած էր սա­ներու պատ­մո­ւածքնե­րը:

Սա­ներ փա­ռատօ­նին նախ ըն­թերցե­ցին իրենց հե­ղինա­կած պատ­մո­ւածքնե­րէն բա­ժին­ներ իսկ աւե­լի վերջ պա­տաս­խա­նեցին ծրագ­րի յար­գե­լի հիւ­րե­րուն` Ար­մէն Սա­րու­խա­նեանի, Ար­թուն Կէ­պէն­լիօղ­լո­ւի եւ Ռո­պէր Քոփ­թա­շի հար­ցումնե­րուն: Սա­ները առի­թը գտան իրենց երազ­նե­րուն մա­սին ար­տա­յայ­տո­ւելու, ար­դէն իսկ ասոնց ցո­լացու­մը կը տես­նո­ւէր իրենց պատ­մո­ւածքնե­րուն մէջ: Երբ բարձրա­խօսը հա­սաւ ու­սուցիչ­նե­րուն, զի­րենք յայտնե­ցին իրենց երախ­տի­քը, որ եր­կու տա­րինե­րէ ի վեր 5 վար­ժա­րան­նե­րու մաս­նակցու­թեամբ ար­դիւնա­բեր գոր­ծունէու­թիւննե­րով հան­դէս կու գայ Սուրբ Խաչ Դպրե­վան­քը: Աւել­ցուցին նաեւ թէ շնոր­հա­կալ են, որ ապ­րո­ւեցաւ փա­ռատօ­նի մթնո­լորտ մը՝ ոչ թէ մրցու­մի:

Ծրագ­րի երկրորդ փու­լին, Սուրբ Խաչ Դպրե­վան­քի Ժ. եւ ԺԱ. դա­սարան­նե­րէն խումբ մը սա­ներ ար­տա­յայ­տո­ւեցան ու զրու­ցե­ցին՝ «Ան­կուտի Սի­րահար­ներ» եւ «Մրջիւննե­րու Վեր­ջա­լոյ­սը» վէ­պերու մա­սին: Սա­ները ար­դէն իրենց հա­յերէն եւ թրքե­րէն դա­սապա­հերուն ծան­րա­ցած էին այս վէ­պերուն վրայ եւ կա­տարած էին մեկ­նա­բանու­թեան զա­նազան աշ­խա­տանքներ: Պրն. Ռո­պէր Քոփ­թաշն ու Պրն. Ար­թուն Կէ­պէն­լիօղ­լուն Զա­ւէն Պի­պէռեանի գիր­քե­րու եւ ար­դի գրա­կանու­թեան մա­սին հե­տաքրքրա­կան գի­տելիք­ներ փո­խան­ցե­լով աւար­տին հաս­ցուցին զրոյ­ցը։

Եզ­րա­փակիչ փու­լին վար­ժա­րանիս տնօ­րէն Հայկ Սէր­քան Գը­յըճըն հան­դէս եկաւ ելոյ­թով մը, որու ըն­թացքին գնա­հատեց փա­ռատօ­նին կազ­մա­կեր­պութեան պաշ­տօ­նը ստանձնած վար­ժա­րանիս հա­յերէ­նի ու­սուցիչ­ներ՝ Սիւ­զան Ավ­ճըն եւ Թա­թիա Մա­րաշ­լեանը, Մրջիւննե­րու Վեր­ջա­լոյ­սը վէ­պը իր դա­սապա­հերուն ու­սումնա­սիրող թրքե­րէնի ու­սուցիչ՝ Մու­զաֆֆէր Կէ­լիպո­լուն, շնոր­հա­կալու­թիւն յայտնեց մաս­նա­կից աշա­կերտնե­րուն ու իրենց ու­սուցիչ­նե­րուն: Նաեւ ան ող­ջունեց հիւ­րե­րը: Պրն. Գը­յըճըն իր խօ­սակ­ցութեան մէջ ընդգծեց` հայ մշա­կոյ­թի, հայ­կա­կան ինքնու­թեան եւ հայ լե­զուի պահ­պանման կա­րեւո­րու­թիւնը ու նշեց թէ հինգ տա­ղաւար­նե­րը ինչպէս կա­րեւոր են քրիս­տո­նէական հա­ւատ­քին մէջ, նոյնպէս ալ Թարգման­չաց Տօ­նը կա­րեւոր է հայ լե­զուի եւ մշա­կոյ­թին համար: