Sırrı Süreyya Önder'i uğurladık: "Gözün arkada, aklın bizde kalmasın"
TBMM Başkanvekili ve DEM Parti İstanbul Milletvekili Sırrı Süreyya Önder dün (3 Mayıs) öğleden sonra hayatını kaybetti. Önder'in tedavi gördüğü Florence Nightingale Hastanesi'nden yapılan açıklamada, "Sırrı Süreyya Önder çoklu organ yetmezliğinden saat 16.10'da hayatını kaybetmiştir" denildi. Önder için ilk tören bugün saat 11.00'de AKM'de yapılacak. Sırrı Süreyya Önder'in kaybı Türkiye'de büyük üzüntü yarattı.
Levent Barbaros Camii'de kılınacak ikindi namazı sonrası defnedilecek olan Önder ve sevenleri için saat 11.00'deki veda töreni başladı. Atatürk Kültür Merkezi'ndeki tören öncesi, AKM önünde kalabalıklar toplandı. Polis güvenlik önlemlerini arttırdı.
Önder'in cenazesi AKM'ye getirildi, dakikalarca alkışlandı, ailesi de törende yerini aldı. Törende ilk olarak kızı Ceren Önder Kandemir ve kardeşi Ali Önder konuşma yaptı.
Kızı: 'Beni duyduğunu biliyorum baba'
Kızı Ceren Önder Kandemir, babasına yazdığı mektubu zorlanarak da olsa okudu. Mektup şöyle:
"Ben ben ne zaman şey yazsam, babamı arayıp telefonda sesli okurdum. Onunla biz tek bir kişi gibiydik, çünkü sanki kendime okur gibi okurdum, onu okurken hatalarını görürdüm. Ona geçen hafta bir mektup yazdım. Onu size okumak istiyorum.Şimdi ona sesli okuyorum. Beni duyduğunu biliyorum baba. Baba hayatın bütün rengi gitti. Benim bildiğim hayat bitti. Yeni bir hayat başlıyor şimdi. Ürkütücü bilinmezliklerle dolu. Daha önce hiç duymadığım bir şeyi senden duyma ihtimalimin kaybolduğu, mavrasız.
Kendimi bildim bileli seni kaybetmekten korktum. Bu benim tek kabusum, zaafım, burnumdaki sızı, yutağımdaki yumru, karın ağrımdı. Öyle iyi, öyle benzersizdin ki bu adam bana sadece ölerek acı çektirebilir derdim.
Gece gece çaldığın kemanın, cümbüşün, udun sesi, bir çırpıda ezberden okuduğun şiirler, günde beş kere ve her birinde sanki yeni buluşmuşuz gibi bir heyecanla çıktığımız kahveler, evlere sığamayışın, kimseye kıyamaman, iyiliğe üşenmemen, kimseye gücenmemen.
Kalp kırmaktan bile daha çok korkman birinin onurunu kırmaktan. Baba kalbim kırık diye arardım. Baba grip oldum. Baba öksürüğüm geçmiyor. Baba kedim öldü. Baba aşık oldum. Baba uyku tutmadı.
Ben babalığına çok doydum. Şimdine kadar verdiğin tek bana değil oğluma ve onun çocuğuna bile yeter. Bir babaya ihtiyacım kalmayıncaya kadar doyurdun beni.
Ama dostluğuna doyamadım. O dostluğa doyulur mu? Şimdi öfkelenmek istiyorum. 'İki hafta sonra Barış Protokolü imzalanacak. Sonra rahatız. Ameliyat da olacağım. İki haftada ne olacak?' demene kızmak istiyorum. Açlık grevlerine, cezaevlerine, işkencelere. Bir tek kendinle ilgilenmeyişine kızmak istiyorum. Yapamıyorum. Bana Kandıra Cezaevinden gönderdiğin bir mektup yüzünden kızamıyorum.
'Gidecek yolu olmayan, bir amacı olmayan ama hep yanında olan bir babayı sen istemezdin' demişsin. Şimdi gitmek zorunda olmamanı istemez miydim? Sana öfke duyanlar için yoksulluğun ve yoksunluğun öfkesi bu, sakın içinde nefret biriktirme diyordun. Doğduğundan beri yoksulluk, yoksunluk ve yetimlikle geçen ömründe sen öfkeni nereye sakladın? Ben hiç görmedim.
Herhalde kalbine. Bir tek bir tek mülk edinmeden ikinci bir kazak almadan, kimseden bir şey istemeden borçsuz ve harçsız, boğazını değil, onurunu besleyerek yaşadığın bu dünyadan gidiyorsun baba. Giderken neşemin birazını, Can ve Yasin'e bırakarak ama rengin tamamını alarak. Sana doyuncana sevgi verebildim.
Her gün söyledim sevdiğimi, doyuncana öptüm, kokladım. Şimdi tüm renklerim de senin olsun. Gerçi sen orada da dostlarını bulursun. Artık dinlen turna kuşum. Biz iyi olacağız. Çocuklara hep seni anlatacağım.
Şakaların, ağzımızda eğreti dursa bile taklit etmeye çalışacağız. İçimde tam tarif edemediğim bir huzur var şimdi. Artık mücadele etmek zorunda olmadığını bilmenin huzuru. Seni ayakta son gördüğümüz gün bize bir poşet portakal ve bir kutu yumurta vermiştin.
Can için daima bir cebinde mandalin, bir cebinde fıstık ezmesi taşımanı, teneke kutulardaki ballara ve dinlenme tesislerine olan özel sevgini hiç unutmayacağım. Seni ayakta gördüğümüz son gün arabana binmeden önce bize söylediğin son cümle kulağımı tırmalıyor şimdi.
'Cano'nun düğününü görmeden gitmeyeceğim.' Tutmadığın sözün yoktu. Gittin mi? Barışı görmek istiyordun. Çocukların yetim kalması kalbini parçalıyordu. Sütten de ağzın hiç yanmıyordu.
Bir tür barış mıydı bilmiyorum, ama hastane koridorlarındaki sınıfsız, bayraksız, hüzünlü, umutlu kalabalıkta barışa benzer bir şey gördüm ben. Gözün arkada, aklın bizde kalmasın. Bana güzel sesinle okuduğun dizelerle... Biliyorum yağmur yağmaz yukarı doğru yeniden. Acımaz olur. Silinir, gider izi bıçağın. Ama hiçbir rüzgar dolduramaz boş kalan yerini. Bir yaşamdan ötekine birlikte uçan turnaların yerini gökyüzünde. Seninle gurur duyuyorum."
Kardeşi Ali Önder ise konuşmasını, "Kendisi burada olsa sevene de sövene de selam olsun derdi" sözleriyle bitirdi.
Törende ayrıca DEM Parti eş genel başkanları Tülay Hatimoğlulları ve Tuncer Bakırhan ile İmralı Heyeti üyesi Pervin Buldan da konuşma yaptı.
Törende kimler vardı?
AKM'de yapılan törene Barış anneleri, eski HDP Milletvekili Hüda Kaya, DEM Parti Mardin Büyükşehir Belediye Eş Başkanı ve İmralı heyeti üyesi Ahmet Türk, Kültür ve Turizm Bakanı Mehmet Nuri Ersoy, TİP Genel Başkanı Erkan Baş, TİP Milletvekili Ahmet Şık, CHP Genel Başkanı Özgür Özel, CHP İstanbul İl Başkanı Özgür Çelik, DEM Parti Eş Genel Başkanları Tülay Hatimoğulları ve Tuncer Bakırhan, İstanbul Valisi Davut Gül, MHP Milletvekili Celal Adan ve İBB Başkanvekili Nuri Aslan da katılanların arasındaydı.
AKM'deki tören sonrası binlerce kişi Taksim'den Levent'teki Barbaros Camii'ne doğru yürüyüşe geçti. Önder için burada cenaze namazı kılındı. Önder daha sonra büyük bir kalabalık eşliğinde Zincirlikuyu Mezarlığı'nda toprağa verildi.
