Սպասելով ձախորդ օրերու անցնիլը

ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ

[email protected]

Գերմանիոյ խորհրդարանի 2 Յունիսին ընդունած որոշումէն անմիջապէս ետք Թուրքիոյ հա­յոց պատ­րիար­քի փո­խանորդ Արամ Արք. Աթէ­շեանի Թուրքիոյ նա­խագա­հին ուղղեալ նա­մակը ընդվզում պատ­ճա­ռած էր հա­մայն հա­յու­թեան հա­մար։ Մա­նաւանդ Հա­յաս­տա­նէ ներս բազ­մա­թիւ լրա­տու գոր­ծա­կալու­թիւններ իրենց սիւ­նակնե­րը լայն բա­ցին այս նիւ­թի շուրջ եւ այսպէ­սով բո­ղոքի ալիք մը բարձրա­ցաւ Պոլ­սոյ պատ­րիար­քա­կան փո­խանոր­դին դէմ։ Մա­նաւանդ Արամ Սրբա­զանի Հռո­մի Փրան­կիսկոս Պա­պի այ­ցե­լու­թեան օրե­րուն Հա­յաս­տան ճամ­բորդե­լու լու­րը ալ աւե­լի սրեց բո­ղոքի այս ալի­քը։ Վեր­ջա­պէս Էջ­միածի­նէն յայ­տա­րարուեցաւ, որ այս օրե­րուն չի նա­խատե­սուիր Պոլ­սոյ պատ­րիար­քի այ­ցե­լու­թիւնը դէ­պի Մայր Աթոռ։ Իսկ 22 Յու­նիս Չո­րեք­շաբթի առա­ւօտուայ ժա­մերուն խումբ մը պոլ­սա­հայեր իրենց դժգո­հու­թիւնը յայտնե­լու հա­մար փու­թա­ցին պատ­րիար­քա­րան եւ սեւ ծաղ­կեպսակ մը տե­ղադ­րե­ցին պատ­րիար­քա­րանի մուտքին, որուն վրայ գրուած էր՝ «Մե՛նք պի­տի ընտրենք մեր պատ­րիար­քը»։ Բո­ղոքող­նե­րը յատ­կա­պէս կը շեշ­տադրէին այս հան­գա­ման­քը, ըսե­լով որ պա­հանջուածը 555 տա­րուայ աւան­դութեան մը գոր­ծադրու­թիւնն է եւ ոչ աւե­լին։ Թրքա­հայ մա­մու­լը, որ ընդհան­րա­պէս կ՚ան­տե­սէ Պատ­րիար­քա­րանի հաս­ցէին կա­տարուած վեր­ջին քննա­դատու­թիւննե­րը, այս ան­գամ իր սիւ­նակնե­րը բա­ցաւ բո­ղոքի ան­նա­խադէպ վեր­ջին ցոյ­ցին։

Ցա­ւալի է տես­նել որ ամ­բողջ եր­կի­րը պա­տող սրուած իրա­վիճա­կը իր ճի­րան­նե­րուն մէջ կ՚առ­նէ նաեւ Թուրքիոյ հա­յու­թիւնը, քա­նի որ պար­կեշտու­թե­նէ ու պատ­շա­ճու­թե­նէ հե­ռու ամէն վարք սկսած է ըն­դունե­լի դառ­նալ։ Ու­րիշ տե­սակ դպրո­ցի հիմ­նա­դիր մը պի­տի չյանդգնէր՝ «դպրո­ցի վար­չութիւ­նը ինչ որ ալ ըսէ՝ մեր որո­շու­մը ան­փո­փոխ է» ըսե­լու։

Նման օրե­րուն կ՚ար­ժէ ապա­ւինիլ Աշուղ Ճի­վանիի տո­ղերուն, որ պի­տի եր­գէր՝. «Ձա­խորդ օրե­ր ձմրան նման կու գան ու կ՚եր­թան, վհա­տելու չէ վերջ կ՚ունենան կու գան ու կ՚երթան…»։ Այստեղ մեզի կը մնայ ներկայ ձախորդ օրերը պատմութենէ դաս քաղելով յաղթահարել՝ խուսափելով այս փորձանքաբեր օրերուն միջոցին անբուժելի նոր վէրքեր գոյացնելէ մեր արդէն յոգնատանջ մորթին վրայ։