Reysi Kamhi evrene sesleniyor

Reysi Kamhi 6 Aralık’ta açılacak olan ‘Dear Universe’ (Sevgili Evren) başlıklı sergisinde içsel bir yolculuğa çıkıyor, ardından da evrene sesleniyor. Bir süredir olabildiğince iç sesine kulak veren sanatçı, içeride olan biteni yapıtları aracılığıyla dış dünyaya aktarıyor. 

Genç sanatçı, son dönem çalışmalarında kent yaşamının ayak uydurulması mümkün olmayan hızından kendini korumayı, bu telaşlı koşturmacadan soyutlanmayı başarmış ve kendi iç dünyasına dönmüş. Fakat sıradan bir içe kapanıklık hali değil bu, çünkü Kamhi’nin duygu ve düşünceleri, tüm samimiyeti, hatta belki de mahremiyetiyle yapıtlarına yansımış.

Tuval ve yağlıboyanın yanı sıra ebru, desen, kolaj gibi teknikler ve ahşap gibi doğal malzemeler de, Kamhi’nin, duygu evrenini sergi mekânına taşımak için kullandığı aracılar. Özellikle ahşabı kullanarak, bireyi doğanın bir parçası olarak ele aldığını gösteren sanatçı, farklı yüzeyleri, iç dünyasını yansıtan ekranlar olarak kullanıyor. Kamhi’nin aslında büyük ölçüde kişisel olan yapıtları, genel bir ruh haline dair ipuçları da taşıyor.

Kişisel ve kolektif hafıza

Kent hafızasının kaydını tutan tuvallerinden tanıdığımız Kamhi, 2012 yılında yine Pg Art Gallery’de açtığı ‘Tasvirleri Atlıyorum’ başlıklı kişisel sergisiyle, İstanbul’un bazı ikonik mekânlarını ve bu mekânların barındırdığı karakteristik öğeleri yansıtmıştı tuvallerine. Sergide, sanatçının, Rita Ender’in, Agos’ta yayımlanan ‘Meslekler, Mekânlar’ başlıklı yazı dizisi için yaptığı çizimlerden örnekler de yer almıştı. Kamhi’nin tuvalleri, Ender’in yazı dizisi gibi, İstanbul’daki, Rum, Ermeni ve Yahudi zanaatkârlara, ustalara, tüccarlara ait atölyelerin ve dükkânların izini sürüyordu. Sanatçı, o mekânlara ait, rengârenk, özenli vitrinleri, tuvallerinde ölümsüzleştirmiş; nostaljik bir yaklaşımla, kent hafızasının kaydını tutmuştu. Son sergisinde kaydı tutulan ise, sanatçının kişisel güncesi.

1985 yılında İstanbul’da doğan Reysi Kamhi, 2009’da Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü’nden mezun oldu. Ardından, Paris’te fotoğraf eğitimi aldı. Çalışmalarında sık sık boya ve tuval dışında farklı malzeme arayışına giden Kamhi’nin çalışmalarında, hem bireysel, hem de kolektif hafıza önemli bir yer tutuyor.