Müziksiz cenneti neyleyim?

GÖKÇE GÜNDÜÇ
[email protected]

Kanadalı indie-rock grubu Arcade Fire'ın Eylül'de piyasaya sürdüğü Reflektor, bana yıllar önce The Guardian'da okuduğum bir makaleyi hatırlattı. Şöyle diyordu makalede:

'Çağdaş müzik, dinleyicisine dünyayı yeniden duymayı öğretiyor. Bu sayede bizi kuşatan seslerdeki güzelliği fark ediyoruz. Bu farkındalık olmasaydı onlara 'gürültü' derdik.'

Diğer albümlerine nazaran elektronik nimetlere (James Murphy sağolsun), çok daha fazla başvuran grup, becerikli ellerde kaosun muhteşem şarkılara dönüşebileceğini gösteriyor. Şarkı sözleri ise kaosun ve bilgi bombardımanının ortasında hissettiklerimizi, hızla değişen dünyadaki kaybolmuşluğumuzu, paranoyalarımızı ve uyuşukluğumuzu tarif ediyor.

Albümün kapağını süsleyen Auguste Rodin’in Orpheus ve Eurydice heykeli ise dikkat çekici. Yunan mitolojisinin bu iki ismine şarkı sözlerinde de gönderme yapıldığına göre, onların kim olduğuna bakmakta fayda var: Orpheus bir müzisyen ve ölümü sevgilisine ikinci bir şans vermeye müzikle ikna ediyor. Fakat onu bir süre sonra tekrar kaybediyor. Albümün adı ise Kierkegaard'ın ‘Reflective age’ kavramına bir gönderme. Kierkegaard’a göre, artık uzlaşma çağındayız; eksik bıraktığımız şeyse tutku. Bir an için heves doluyorsak bile, kısa süre sonra uyuşuyoruz.

Vokalde David Bowie

Arka vokallerin bu albümde diğer albümlere göre daha etkili olduğunu hatta kimi yerlerde Win Butler ile eşi Regine Chassagne'nin düetine dönüştüğünü söylemek mümkün. Vokallerin çift dilliliği ise (Fransızca ve İngilizce), Kanada’dan yola çıkarak, bu halin toplumun her kesimini benzer şekilde etkilediğini göstermek için olmalı. Bu arada albümün sürprizi Reflektor şarkısına vokal yapan David Bowie. Bowie'nin gruba düşkünlüğünü, bir konserde onlarla birlikte sahne alıp, ‘Wake Up’a eşlik ettiğinde anlamıştık zaten.

Albümdeki favori şarkım, üst üste onlarca kez dinleyebildiğime göre ‘Here Comes the Night Time’ olmalı. Müziğin kurtarıcı gücünü, “Eğer müzik yoksa cennet ne işe yarar ki” diyerek dinlerle kıyaslayan bu şarkının ritmindeki iniş çıkışlar, aklıma önceki albümlerde yer alan ‘My Body is a Cage’ ve ‘Crown of Love’ı, getiriyor ki bu ikisinin bendeki yeri ayrıdır. Reflektor ile Flashbulb'ın hakkını yemek de asla olmaz.