Mültecilerin meleği Papa Stratis’e veda
Midilli Adası, uzun yıllardır Avrupa’ya göç etmek isteyen Ortadoğulular için bir geçiş kapısıydı. Bugüne dek yüz binlerce mültecinin Batı’ya gitmek için kullandığı Midilli’de bugün, on binlerce Suriyeli mülteciye rastlamak mümkün. Dolayısıyla Midilli halkı, adada mültecilerin olmasına alışkın diyebiliriz.
Midilli Adası’ndaki Kallonili köyünden bir papaz, Papa Stratis, yaptığı yardımlarla Midilli’nin mültecilerin evi olmasını sağladı. “Benim gördüğüm insanlar, yardıma muhtaç olan insanlar. Ben onları ne geri çevirebilirim, ne kovalayabilirim, ne de cezaevine gönderebilirim. Onları geldikleri yere geri gönderemem. Ya da boğulmaları için denize atamam.” Stratis, 2007’de Aggalia (Kucaklama) adını verdiği bir dernek kurdu ve kendisi gibi mültecilere yardımcı olmak isteyen Midillilerle birlikte göçmenlere hem gıda, hem giyecek, hem de barınma desteğinde bulundu.
2007’den bu yana Midilli’ye giden mültecilerin dil, din, ırk ve cinsiyetine bakmadan yardımına koşan Papa Stratis, 2 Eylül’de, kıyıya vuran cansız bedeninin fotoğrafıyla tüm dünyada mülteci sorununun yeniden tartışılmasına sebep olan Aylan bebekle aynı gün hayatını kaybetti. Stratis, vefat etmeden önce bir dostuna ise şu sözleri not ettirdi: “Birbirinizi sevin. Tanrı sevgidir. Ortaklaşa hazırladığımız Aggalia’nın tüzüğünde de belirttiğimiz gibi, ayrım gözetmeksizin herkesi eşit olarak sevin. Onların dinine, milliyetine, uyruklarına, cinsiyetlerine ve politik görüşlerine bakmaksızın sevin. Sınırlar koymadan her şeye böyle bakın. Kendimizi insan olarak adlandırabilmemizin, insan olmayı bulabilmemizin tek yolu budur. Ölümü yenebilmenin, ölümsüzlüğün yolu budur.” Sevenleri ise Staris’in ardından şunları söyledi: “O gün Papa Stratis, Aylan bebeği kucakladı ve bu kirli dünyadan ölümsüzlüğe doğru, beraberce yola çıktılar.”
Papa Stratis, kendisiyle yapılan bir röportajda ise, şu sözleri sarf etmişti: “Ben Midilli Adası’ndaki Kallonili köyünden Papaz Stratis. Şu anda yaşadığımız, içinde bulunduğumuz dünyaya faydalı olmak için geldik. Aggalia adlı kuruluşumuz, denizin diğer tarafından gelenlere yardım etmek amacıyla kuruldu. Mültecilere 2007’de yardım etmeye başladık, ancak dernek 2009’da resmiyet kazandı. Bu insanların kurşunlardan kaçmak için geldiklerini anlamak zorundasınız. Onlar 10, 18, 20 saat yürüyen insanlar. Bir Suriyelinin bana söylediği gibi: ‘Yalnızca çocuğumu kurtarmak için 50 saat daha yürüyebilirim.’ Bizim için onlar, yardıma muhtaç insanlar. Lesvos’ta bir sabah yıkanan bir insan veya bir anne ya da çocuğun ağladığını gördüğünüzde, onlara Hıristiyan olup olmadıklarını sormaksızın yardım etmeli, onlara yemek vermelisiniz. Ömrümüz kısa, çok kısa. O yüzden gelin iyi şeyler yaparak bu ömrümüze değer biçelim. Başkaları için iyi şeyler yaparsak, bu iyilikten biz de payımızı alırız.”
