Մխիթար Աբբահօր նուիրուած բանախօսութիւն

ԳԱՐԻՆ ՊԱԼ

[email protected]

Ծանօթ բժիշկ Պար­գեւ Պա­լըմեան նա­խորդ Դեկ­տեմբեր ամ­սուայ մէջ Սե­բաս­տա­հայե­րու Հայ­րե­նակ­ցա­կան Միու­թեան նա­խաձեռ­նութեամբ բա­նախօ­սած էր Մխի­թար Սե­բաս­տա­ցիի ծննդա­վայ­րէն դէ­պի Վե­նետիկ եր­կա­րող կեան­քի հա­տուա­ծին շուրջ։ Այս ան­գամ ան խօ­սեցաւ Մխի­թար Սե­բաս­տա­ցիի կեան­քի մէկ այլ շրջանին՝ Վե­նետի­կեան օրե­րուն մա­սին։ Անոնք, որոնք մէկտեղուած էին 11 Մա­յիս Չո­րեք­շաբթի Ֆե­րիգիւ­ղի եկե­ղեց­ւոյ «Շի­րինօղ­լու» սրա­հին մէջ, ծա­նօթա­ցան Մխի­թարեան Միաբա­նու­թեան հիմ­նա­դիր վար­դա­պետի օտար ափե­րուն դի­մագ­րա­ւած բազ­մաբնոյթ դժուարու­թիւննե­րուն։

Պա­լըմեան իր ելոյ­թը ճո­խացուց նաեւ զա­նազան քար­տէսնե­րով եւ լու­սանկար­նե­րով։ Ափ­սոս որ այս խիստ շա­հեկան բա­նախօ­սու­թիւնը չէր գտած ար­ժա­նի հե­տաքրքրու­թիւն։ Ար­դա­րեւ ատե­նախօսն ալ այս երե­ւոյ­թը դի­տեց իբ­րեւ ազ­գա­յին փառ­քե­րու նկատ­մամբ ան­տարբե­րու­թիւն։ «Մխի­թար Աբ­բահայր մե­զի ուղղե­լիք բա­զում պատ­գամներ ու­նի, բայց մենք որ­պէս հա­սարա­կու­թիւն պատ­րաստ չենք իր փո­խան­ցածնե­րը ըն­կա­լելու կամ ըն­դունե­լու։ Այն ինչ որ այստեղ կը պատ­մեմ դժբախ­տա­բար տեղ չեն գտներ մեր դպրո­ցական դա­սագիր­քե­րուն մէջ։ Իսկ այստեղ ու­սուցիչ­նե­րու բա­ցակա­յու­թիւնը ինքնին կը նշա­նակէ գի­տակ­ցութեան բա­ցակա­յու­թիւն։ Սա­կայն ես չեմ վհա­տած եւ նոյ­նիսկ այսպէս նուազ մաս­նակցու­թիւնով պի­տի շա­րու­նա­կեմ այս առա­քելու­թիւնը», ըսաւ բժիշկ Պա­լըմեան։