Յուշերու ընդմէջէն
ԵԴՈՒԱՐԴ ՏԱՆՁԻԿԵԱՆ
Մեր թերթի հայերէն էջերու խմբագիր եւ սիւնակագիր Բագրատ աղբարիկ ամէն Երկուշաբթի հեռախօսակապով Թուրքիոյ օրակարգէն լուրեր կը փոխանցէ Փարիզի մէջ սփռուող «Ռատիօ Ա» կայանին։ Եթէ այդ շաբաթ Պէշիքթաշ յաղթած է, մարզական լուրեր ալ կը փոխանցէ, իսկ եթէ պարտութիւն կրած այդ նիւթը լուռ կ՚անցնի։ Ախոյեան եղած շաբաթ հարցուցի՝ «Մրցումին մասին խօսեցա՞ր»։ «Ինչպէ՞ս չեմ խօսիր» պատասխանեց։ Այս օրերուս խմբագրատան օրակարգի կարեւոր նիւթերէն մէկն ալ Պէշիքթաշի ախոյեանութիւնն է։ Թիւով քիչ չենք թերթին մէջ՝ ես, Ֆէրտան, զոյգ Գարինները, Պարոյրը, Կէօզտէն, Սեւանը, Միհրանը բոլորս ալ Պէշիքթաշի երկրպագուներ ենք։ Երբ ախոյեանութիւնը յայտարարուեցաւ մտադրեցի այս մասին բաներ մը գրել։ Արդէն ինծի ծանօթներ գիտեն բաւական մելան հոսեցուցած եմ Պէշիքթաշի երկրպագուներուն իրենց ջանքերով հրատարակած «Ֆօրզա Պէշիքթաշ» հանդէսին մէջ։ Աւելի ետք երկրէ ներս ֆութպոլի մատնուած պայմանները, ակումբներու վարիչներուն կասկածելի գործերը պատճառ եղան որ մեր այս նախասիրութիւնը հետզհետէ շուքի մէջ մնայ։ Անդին երկրպագուներու դիմագիծն ալ փոխուած էր եւ մենք հետզհետէ հեռացանք ֆութպոլէն։ Տարիներ է որ մարզադաշտ չեմ գացած։ Ոչ միայն անոր համար որ մարզադաշտ չունինք, այլ «Փասօլիկ»ի դրութեամբ մրցումի հետեւիլն ալ հաճելի չէ մեզի համար։ Սակայն ախոյեանութենէ ետք բաներ մը գրելու ցանկութիւնը արթնցաւ իմ մէջ։ Նախ եւ առաջ մարզախումբը իսկապէս լաւ ֆութպոլ խաղաց։ Արդէն մեր համայնավար մարզիկ Սլավէն Պիլիչի հետ որոշ ուղղութիւն մը ձեռք ձգած էինք, բայց չէինք կրցած յստակ արդիւնքի հասնիլ։ Ապա տեղին որոշումով մը Շէնօլ Կիւնէշ գլխաւոր մարզիկ նշանակուեցաւ։ 2012-էն այս կողմ համակրանքով կը հետեւիմ Կիւնէշին։ Երբ մրցման եղանակի սկիզբին կը հետեւէի ստորագրութեան արարողութեան՝ միտքս թռիչք առաւ ու գնաց 34 տարի առաջ։ 15 տարի է որ չէինք կրցած ախոյեան ըլլալ եւ այդ տարի կը սուրայինք դէպի լիկի ախոյեանութեան բաժակը վերցնելու։ Վերջընթեր շաբաթ այդ ճանապարհին վրայ մեր գլխաւոր մրցակցին՝ Տրապիզոնի հետ կը մրցինք։ Ծովածաւալ բազմութիւն մը կայ։ Պէշիքթաշ կը ճնշէ, բայց չի յաջողիր կոլ արձանագրել։ Յոյսը մնացած էր վերջին շաբթուան։ Մրցումը Էսքիշէհիրի մէջ է եւ այս քաղաքի խումբն ալ կը պայքարի լիկի մէջ մնալու համար։ Ահա այդ մրցումին Էսքիշէհիրսփորի դարպասապահը Շէնօլ Կիւնէշն է եւ շատ մեծ յաջողութեամբ կը պահէ դարպասը։ Մրցումը հաւասարութեամբ կ՚աւարտի, բայց ինծի նման բազմաթիւ Պէշիքթաշի համակիրներ միայն գնահատանք կը զգանք իրեն հանդէպ։ Այս մրցման եղանակի սկիզբին նման յիշատակներու մատնուեցայ եւ ներքուստ համոզուեցայ, որ այս տարի պէտք է ախոյեանութեան բաժակը բարձրացնենք։ Ի վերջոյ ֆութպոլ կոչուածը ոգեւորութիւններու պոռթկում չէ՞։ Ուրախ ենք այս ոգեւորութիւնով, ախոյեանութիւնը շնորհաւոր թող ըլլայ։
Յ.Գ.- Գրութիւնը աւարտելէ ետք սիրելի Թանըլ Պորայի «Պիրիքիմ» պարբերականի մէջ լոյս տեսած գրութիւնը կարդացի։ Ան ալ իր կարգին այս տարուայ ախոյեան Պէշիքթաշը ողջունելէ ետք Ամէտսփորը կը յայտարարէր իբրեւ սրտին ախոյեանը։ Իրաւացի է, մենք ալ մեր կարգին կ՚ողջունենք Թուրքիոյ լիկի այս եզակի ակումբը։ Իրենց դէմ լարուած բոլոր արգելքները յաղթահարելով՝ շատ կարեւոր գործ կատարեցին։ Մնաց որ միակ մրցումը, որ այս տարի մարզադաշտի վրայ հետեւեցայ, հերթափոխ լրագրողի դիրքով գտնուած Տիյարպէքիրի մէջ դիտած Ֆէնէրպահչէ-Ամէտսփոր խաղն էր։ Ուրեմն կրնամ ըսել, որ ես ալ իմ կարգին Ամէտսփորի կամաւոր երկրպագուներէն եմ։ Յաջողութիւն իրենց ճանապարհին։
