Ծանր է դպրոց փակելու հետեւանքը
ԱՄՆ-ի Փասատենա քաղաքի հայկական միակ երկրորդական վարժարանը փակելու ՀԲԸ Միութեան որոշումը ցնցած ըլլալ կ՚երեւի ամբողջ սփիւռքը եւ Հայաստանը։ Սակայն վարժարան կորսնցնելու ցաւը ամենէն շատ ընդվզեցուցած եւ խոցած է ծնողները, շրջանաւարտները եւ անշուշտ աշակերտութիւնը։ Վերջինները, անցած երկու շաբաթներուն դարձած են ցուցարարներ, ընկերային ցանցերու վրայ հայկական վարժարանը եւ հայեցի դաստիարակութիւնը պաշտպանելու ելած ինքնակոչ վահաններ եւ հանրահաւաքներու կազմակերպիչներ։ Ստորեւ թարգմանաբար կը հրատարակենք աշակերտի մը նամակը (անունը ծածկելով) ուղղուած՝ Հայաստանի Հանրապետութեան վարչապետ Նիքոլ Փաշինեանին։
Յարգելի վարչապետ Փաշինեան,
Ձեր գլուխ հանած «Թաւշեայ յեղափոխութիւն»ը ոգեւորման մեծ ալիք մը ստեղծած է իմ եւ իմ նման բիւրաւոր հայ երիտասարդներու մօտ։ Ես իր մայրենիին, մշակոյթին, պատմութեան եւ քրիստոնէական հաւատքին հպարտօրէն փարած Ամերիկահայ երիտասարդ մըն եմ։ Սակայն իմ այդ զգացումները ծանրօրէն խորտակուած է լսելով 13 տարիներէ ի վեր ինձ եւ նմաններուս հայեցի ուսում ջամբող Վաչէ եւ Թամար Մանուկեան երկրորդական վարժարանի փակուելու մասին լուրը։ Մեր դպրոցը կը պատկանի Հայ Բարեգործական Ընդհանուր Միութեան եւ հիմա մատնուած է իր առաքելութիւնը դադրեցնելու շեմին։ Եթէ իրականանայ այդ որոշումը փակուած պիտի ըլլայ Կլենտէլ Փասատենայի միակ հայկական երկրորդական վարժարանը։ Նշեմ որ Կլենտէլը աշխարհի վրայ Հայաստանէ ետք ամենահոծ հայ բնակչութիւն ունեցող քաղաքն է։
Ձեզի կը դիմեմ, որովհետեւ հաւատացած եմ թէ դուք աշխարհի ամենահեղինակաւոր հայն էք, որ կարողութիւն ունիք այս խենթութիւնը վերացնելու։ Քանի մը ամիսներ առաջ Լոս Անճելըսի ձեր ելոյթին ըսած էիք, թէ «Հայ ըլլալ ոչ թէ Հայաստան ապրիլ կը նշանակէ, այլ Հայաստանով ապրիլ»։ Ես ձեր այս պատգամը շարժման կոչ մը ըլլալով ընկալած եմ։ Թէ իմ ուսանած դպրոցը եւ թէ միւս դպրոցները կամուրջ մըն են մեր եւ Հայաստանի միջեւ։ Ուսուցիչները ամէն օր մեզ կը յուշեն, թէ ով ենք եւ ուրկէ եկած։ Մեզի կը փոխանցեն հայ ըլլալու իմաստը։ Կը սորվեցնեն թէ Ամերիկեան սփիւռքին մէջ մեր վրայ դրուած պարտականութիւն մըն է իմանալ մայրենին։ Եթէ յանկարծ փակուի մեր դպրոցը ես պիտի հարկադրուիմ ոչ հայ դպրոց մը յաճախելու։ Այդ պայմաններու մէջ ո՞վ հայերէնով պիտի դաստիարակէ զիս։ Ո՞վ պիտի ուսուցանէ մեր պատմութիւնը, գեղարուեստը եւ աւանդոյթները։ Ոչ ոք անշուշտ։
Համայն աշխարհի վրայ հայերը յաջողած են տնտեսական ու քաղաքական բազմաբնոյթ դժուարութիւնները յաղթահարել եւ իրենց գոյութիւնը պահել ո՛չ թէ դպրոց փակելով, այլ նոր դպրոցներ կառուցելով։
Յարգելի վարչապետ ձեզմէ կը խնդրեմ, որ միջամտէք այս խնդրին եւ արգելք ըլլաք մեր սիրելի վարժարանի փակուելուն։ Դպրոցի փակուիլը շատ ծանր հետեւանքներ պիտի ունենայ ապագայ սերունդներուն համար։ Կը կարծեմ թէ նման քայլ մը պիտի վնասէ հայ ինքնութեան յարատեւումին։ Քանի մը սերունդներու տեւողութեամբ կրնանք կորսնցնել տարիներու կուտակումը։
Յարգանօք՝ ՀԲԸՄ-ի Վաչէ եւ Թամար Մանուկեան Վարժարանի Թ. դասարանի աշակերտ մը։
Կլենտէյլի Քալիֆորնիա
