Bir günü mükemmel yapan nedir?

Volkan Aslan ‘Mükemmel Bir Gün’ ismini verdiği sergisiyle galeri içinde özerk bir alan yaratarak ziyaretçiyi, kafasındakileri keşfetmeye davet ediyor. Galeriye girdikten sonra, duvara açtığı delikten atlayarak Aslan’ın zihnine adım atmak gerekiyor. İçeride ise tuhaf bir düzende sergilenen sıradan nesneler var: Reklam tabelalarında kullanılan neonlar, manuel kıyma makinesi, marangoz tezgahı, tuhaf bir biblo, yere düşmüş bir duvar kağıdı... Burası aynı zamanda bir atölye ama sanatçıya ait olup olmadığı bile şüpheli. Endüstriyel gibi dursa da son derece kırılgan parçalarla donatılmış. Henüz yapım aşamasında olduğu ve rastgele şekillendiği izlenimini veren yerleştirmede, aslında her şey hesaplanmış. Zaman zaman iç mekan duygusuyla dışarıya dair betimlemeler birbirine giriyor. Sergideki unsurlar bazen tek başına bazen de bir bütün olarak anlam kazanıyor. Bu esnada yapıt, ziyaretçinin ona biçtiği kimliğe dönüşüyor. 

‘Mükemmel bir günü’ kendince tanımlıyor Volkan Aslan. Bu deyiş onun için bir başlangıcı yansıtıyor. Sanatçının, atölyesini düzenleyip önceki işten kalma artıkları temizlediği, bir sonraki projesinin malzemelerini hazırladığı, yeniden başlamak için hem ortamın hem de ruh halinin hazır olduğu bir günden, dolayısıyla her türlü olasılığa açık bir zaman diliminden bahsediyor. Henüz ortada sadece fikirler, tasarılar ve heyecanlar var. En ufak bir hayal kırıklığı bile henüz kendine yer bulamamış. Her şeyin mükemmelce sonuçlanma ihtimali söz konusu ve bu aşamada sonucun pek de önemi yok.

Sanatçı politik, sanatı değil

Aslan bu sergisiyle, sanatın politik olması yönündeki son zamanlarda artan beklentileri de ters köşeye yatırıyor. Gündemi yakından takip eden, siyasi ve insani tepkilerini açıkça ve anında veren bir sanatçının, güncel durumlarla herhangi bir hesaplaşmaya girmeyen, kendi halinde bir yerleştirme yapması şaşırtıcı bulunabilir. Özellikle bugünlerde, yeryüzü göçmen krizleri, çatışmalar ve trajik ölümlere sahne olurken, sanatçının kendisi gibi sanatın da bu meselelere odaklanması bekleniyor. Fakat olayları içselleştirmeden, ani reflekslerle yapılan sanat her zaman sağlıklı olmayabilir ve üretildiği döneme hapsolabilir. Diğer taraftan Aslan’ın kişisel hikayelerden beslenen yapıtlarının apolitik olduğu da iddia edilemez. Belki de bir sorgulama ya da kavgadan ziyade, bir tür çözüm, iyileşme Aslan’ın önerdiği.

Sergi, 31 Ekim’e kadar Pi Artworks’te devam ediyor.