Bienal başlıyor
Defne Ayas küratörlüğünde Sarkis’in ‘Respiro’ (Nefes) isimi kişisel sergisini ağırlayacak olan Venedik Bienali Türkiye Pavyonu, 7 Mayıs akşamı saat 18.00'de günü açılıyor. Açılışa paralel olarak, 7 Mayıs akşamı 18:00’de, Hrant Dink Vakfı ve Agos’un bulunduğu Anarad Hığutyun Binası’nda, Sarkis’in atölyesine ve üretim sürecine özgün bir bakış sunan, Ali Kazma imzalı ‘Atölye’ videosunun gösterimi yapılacak.
Venedik Bienali Türkiye Pavyonu’nun bu yılki konuğu, güncel sanat ortamının en önemli isimlerinden Sarkis. Sanatçı, Defne Ayas küratörlüğünde düzenlenen ‘Respiro’ (Nefes) isimli sergisi için ışık, ses ve nefes gibi unsurların üzerine kurulu, farklı mecralarda üretilmiş işlerden oluşan bir yerleştirme tasarladı. Ermeni Soykırımı’nın 100. yılına denk gelen bu serginin, hem sanatçı hem de küratör için özel bir anlamı var. Sarkis burada, sanat üretiminde sık sık takındığı bir tavırla ve sihirli dokunuşuyla, acıları büyük bir hazineye dönüştürüyor.
Ali Kazma’nın gözünden Sarkis’in atölyesi
Sarkis ve Ayas, en başından beri bu projenin farklı coğrafya ve kültürlerle etkileşim içerisinde olmasını hedeflemiş, bunun için sergiyi çeşitli paralel etkinliklerle destekleyeceklerinin mesajını vermişlerdi. Dünyanın farklı yerlerinden Venedik’e gönderilecek olan sinyallerin ilki İstanbul’dan, Hrant Dink Vakfı’ndan geldi. Sarkis’in ‘Altın İkona’ isimli eseri, Anarad Hığutyun Binası'na, kalıcı olarak yerleştirildi. 7 Mayıs'ta ise, Ali Kazma’nın bizleri Sarkis’in elli yıldır çalıştığı atölyesine götürdüğü ve kendine özgü tarzıyla, sanatçının üretim sürecini belgelediği videosu ‘Atölye’ (2015), Türkiye Pavyonu’nun açılışıyla eş zamanlı olarak Hrant Dink Vakfı’nda gösterilecek. Aynı zamanda, Jacopo Baboni-Schilingi’nin ‘Respiro’ için yaptığı beste de, ‘Altın İkona’ yerleştirmesinin etrafında yankılanacak.
Aynı zamanda Fransa’da üç ayrı kentten, Hollanda’nın Rotterdam ve İsviçre’nin Cenevre şehirlerindeki müzelerde düzenlenen eş zamanlı etkinliklerle, Venedik’e yeni sinyaller gönderilecek.
‘Respiro’da sergi mekânını bir tiyatro sahnesi gibi ele alan Sarkis, mekânın her iki ucuna neondan birer gökkuşağı yerleştiriyor. Ortaya koyduğu çift taraflı ayna ile bir taraftan mekânı ikiye bölerken diğer taraftan gökkuşağının renklerinin sonsuzlukta dalgalanmasını sağlıyor. Aynanın yüzeyini ise 7 çocuğun parmak uçlarından yayılan renkler kaplıyor. Kolektif bir belleğe göndermeler yapan ve her bireyde farklı çağrışımlar yaratan 36 vitray ise sergide anahtar bir rol oynuyor. Sergiye özel üretilen ses yerleştirmesi 7 gün yirmi dört saat mekânda yankılanarak, Venedik’ten uzay boşluğuna kadar uzanan titreşimler gönderiyor.
