Berkin Elvan mezarı başında anıldı

Dokuz ay süren yaşam mücadelesinden sonra 11 Mart 2014’te yaşamını yitiren Berkin Elvan’ın öldürülüşünün üzerinden 10 yıl geçti

Mezar başında konuşan baba Sami Elvan, “11 yıldır Berkin için adalet mücadelesi verdiğimiz süreçte bizlere destek olduğunuz için hepinize minnettarız. Sizden aldığımız güçle, sizden aldığımız enerjiyle bugünlere kadar geldik” dedi.

Anne Gülsüm Elvan, “Katillere sesleniyorum: Çocuklarına sarılırken bizi hatırlasınlar” dedi.

Abla Gamze Elvan ailesi adına açıklamayı okudu ve  şunları söyledi:

“Berkinimiz, oğlumuz, canımızın bizden koparılmasının onuncu yılı. Giyilemeyen mezuniyet giysisi on yıldır askıda, çekemediği şutlar, dans edemediği sahneler, giremediği sınavlar, çalamadığı ıslıklar on yıllık bir dağ. Mutfak masasında yeri sabit, tabağı boş, sandalyesi boş. Telefonu çalmadı ama çalışıyor. Odası dağılmıyor, sakal yakışacak mıydı bilinmiyor, bıyıkları terlememişti ki daha. Ağız dolusu gülüşü eksik kaldı, mahcup mahcup ama ışıl ışıl bakan bakışları... Artık kokusu sadece burnumuzda tütüyor. Caddeler bomboş kaldı, onun yürümek bilmediği, koştuğu o daracık sokaklar. Sayısız keşkelerin, donakalan hayallerin, dinmeyen hasretin, sönmeyen yangının on yılı. Bedeni küçücük kaldı, bir sabah ansızın bir polis kurşunuyla vurulduktan sonra. Dokuz ay boyunca direndi. Umut oldu bize. Yoğun bakımdaki gözlerini oynatmasıyla, ellerini ufacık kıpırdatmasıyla, bilinci yerinde değilken ‘anne’ diye bağırmasıyla. Tutunmaya çalıştı yaşama. Ama olmadı” dedi. Berkin’in katledilmesinin ardından adının sokaklara ve meydanlara verildiğini hatırlatan Gamze Elvan, “Berkin’in yokluğu onuncu yılında. Tutulamayan yas reva değil insana. Artık tam hakkıyla bu yası tutma vakti. Onu anıyoruz, onsuzluğun onuncu senesi”

Anma sırasında Gülsüm Elvan ve Sami Elvan, Ali İsmail Korkmaz’ın annesi Emel Korkmaz, Rakel Dink, Murat Çepni ve Meral Danış Beştaş, Berkin Elvan’ın mezarına karanfil bıraktı.

Anmada Can Atalay’ın mesajı da okundu. Mesajı, ailenin avukatlarından Deniz Özen okudu:

“14 yaşında bir çocuğu evine iki adım mesafede vurdular. Vurulmasının üzerinden 11, aramızdan ayrılmasının üstünden 10 yıl geçti. Anısı bize umut olsun. Anısı, acıların acıları çağırmadığı bir memlekette yaşasın.”


(Agos, Sendika.org, ArtıGerçek, Cumhuriyet)